Ondanks een boeiend plot is dit 5de deel minder spannend

Met zijn 413 pagina’s is Weerzin het dunste boek in de serie rondom hoofdpersonage Martin Servaz. Op de cover een opvallend dierenoog die zeker in de boekhandel de aandacht naar zicht toe weet te trekken ondanks dat er weinig gebruik is gemaakt van kleur. Een afbeelding van een slang had mooi bij dit verhaal gepast, maar daar lijkt deze afbeelding niet op te duiden. Minier neemt ons in dit vijfde deel mee terug naar mei 1993, en zelfs kort nog even naar 1988, op het moment dat Servaz net van de politieacademie is gekomen. De jonge, intelligente agent heeft idealen die niet passen bij de wijze waarop men werkt in het corps. Met het beschrijven van deze episode heeft Minier wel een interessant inkijkje gegeven in hoe Servaz al van jongs af aan denkt en hoe zijn carrière bij de politie is gestart. Mede hierdoor wordt Servaz nog meer een hoofdpersonage dat je wil blijven volgen in alles wat hij meemaakt. Ook zijn privéleven dat door de vijf boeken heen speelt is boeiend en laat ook zien hoe veranderingen in je leven kunnen zorgen voor een andere kijk op de wereld en gevoelens kunnen oproepen die je nooit eerder ervaarde. Het plot van Weerzin speelt zich af in twee verschillende tijden, waarbij Minier ervoor gekozen heeft om de verhalen na elkaar te vertellen. Twee spraakmakende zaken die ieder in hun eigen tijdsperiode veel vragen van Servaz en het team wat aan de zaak werkt, vooral op analytisch gebied. Wat Minier in dit vijfde minder goed gelukt is ten opzichte van de eerste vier is het vasthouden van de spanningsboog. Er gebeurt te weinig totdat de ontknoping nadert, waarna de spanning hand over hand toeneemt. Toch is Weerzin zeker geen boek om links te laten liggen want het kent een sterk plot en brengt Servaz nog verder tot leven.