Jeugd op Vlieland

Ik was meteen geboeid toen ik dit boek begon te lezen. “Deze vrouw kan schrijven!” was mijn gedachte. Wat een mooie zinnen en beschrijvingen! Toen ik echter wat verder gevorderd was in het boek ging mij die prachtschrijverij ook een beetje tegenstaan. Soms was er zoveel uitvoerige beeldspraak achter elkaar dat ik dacht: “wat wil de schrijfster hiermee nu eigenlijk precies zeggen?” en dan las ik het stukje nog eens over. Op een gegeven moment ben ik daarmee opgehouden. Maar om een culinaire vergelijking te trekken: het is net of iemand heel goed voedsel lekker heeft bereid , maar helaas te veel kruiden gebruikt heeft, wat ten koste gaat van de smaak.
Laat niet weg dat ik ook wel genoten heb van de manier waarop de schrijfster de jeugd van Seije op Vlieland, de vriendschap met Teun en haar relatie met Daniel beschrijft. Maar meer dan 3 sterren kan ik het helaas niet geven en dat had ik, toen ik net aan het boek begon, niet verwacht.