Deel één is voldoende

Ja, ik weet het. Iedereen zwijmelt er over, maar helaas ... Het stond op het programma van de leesclub waar ik lid van ben. Dat was een paar jaar geleden, toen de serie bijna af was. Door omstandigheden kon ik het toen niet lezen, maar was wel bij de boekbespreking.

De leesclub had het er over: het viel tegen. Mooie beschrijving van een achterstandswijk in de jaren zestig, macho's, criminaliteit en zo, maar ... Bij een aantal was het de hoeveelheid geweld. Bij anderen was het inderdaad een verhaal dat maar door en door en door ging. Voor het merendeel gold: één deel voldoet.

Dus ik ben er aan begonnen met gemengde gevoelens. Aan de ene kant een hoop fans en aan de andere kant mensen die deel één al niet te pruimen vonden. Pech: voor mij was het zoals Marjolein van Hebben het Eboek beschrijft: niet om door te komen.

Echt: de beschrijving van hoe de meisjes elkaar leren kennen, de onderlinge jaloezie en wedijver is mooi en herkenbaar beschreven. Maar halverwege het boek zit je ongeveer middelbare school en is er nog weinig veranderd. Bovendien start het boek in het 'heden' en blikt één van de twee terug op haar jeugd.

Zij besluit het verleden te beschrijven en het wordt geen vrolijke boel. Jaren vijftig zestig en dan Italië? Napels, een stad berucht om z'n criminaliteit? Neem er de tijd voor, lees het vooral op zonnige dagen en denk nadat je deel 1 hebt uitgelezen - of je de moed hebt om de hele reeks te lezen.