Roerend eens met Geertje Otten: komt belofte niet na!

Had hoge verwachtingen, maar werd diep teleurgesteld. Dit boek bevestigde weer eens, dat de meeste Nederlandse auteurs geen goede (historische) romans schrijven.

Geertje Otten schreef een uitstekende Hebban recensie. Voor een samenvatting verwijs ik naar haar recensie. Zij merkt terecht op, dat dit boek onder meer spanning en diepgang mist. Daar ben ik het roerend mee eens, net zoals met haar conclusie: het maakt de belofte niet waar.

Dit is nog net geen exemplaar uit de Bouquet-reeks, maar het scheelt niet veel. Het Amsterdam van de 17e eeuw wordt niet overtuigend neergezet. In het hele boek wordt bijvoorbeeld slechts één keer iets gemeld over paardenvijgen; waarbij nog de verkeerde term wordt gebruikt ook.

Zeventiende-eeuwse steden waren niet alleen ongezond (epidemieën worden wel vermeld), maar stonken: zomers verkassen naar het buitenhuis was geen overbodige luxe. Wat te denken van de mensen, het weeshuis, de markt, de grachten, in huis, de specerijen - of het verf-bedrijf dat Eva bezoekt? En dan hebben we het alleen nog maar over geur en reuk.

Amsterdam en Batavia worden niet overtuigend neergezet? De personages komen ook totaal niet uit de verf. Eva Ment lijkt op een paspop uit de eenentwintigste eeuw, die zich beweegt in een onrealistisch zeventiende-eeuws decor.

Het verhaal, waarvan veel is verzonnen omdat bronnen ontbreken of zijn vernietigd, kabbelt lusteloos voort. Een huwelijksaanzoek van tweede keus Coen, wordt door Eva Ment uiteindelijk geaccepteerd omdat pa is overleden. De familie zit in de problemen.

Jammer: veel is onbekend, maar er is heus voldoende drama! Maar zelfs het schandaal rond de familie Specx wordt niet overtuigend neergezet, op zo'n manier dat de lezer wordt meegesleept en eens goed aan het denken wordt gezet.

De titel? Deze komt één keer terug in het verhaal. Als Eva Ment eindelijk in Batavia is gearriveerd (dan zit de lezer al over 2/3 van deze roman), ziet ze een keer een "Schaduwspel". De politieke spelletjes, macht spelletjes, leugens rondom wat er werkelijk in Indonesië aan de hand is? Het blijft allemaal zo vlak, dat het te ver bij de lezer vandaan blijft.

Fan van de auteur: daar verandert dit boek waarschijnlijk niets aan. Voor mij is deze roman in ieder geval aanleiding om geen boeken van Simone van der Vlugt meer te lezen. Mijn advies?

Probeer eens:
- "Bitters Bruid, een koloniaal huwelijksdrama", Engelse titel 'Bitter Bonds', Leonard Blusse;
- "Hoe duur was de suiker", Engelse titel "The Cost of Sugar", Cynthia McLeod;
- "De Stille Kracht", Engelse titel "The Hidden Force", Louis Couperus (hoewel mijn internationale lezersgroep het einde slap vond);
- "Oroonoko", verscheen in het Engels - al in 1688, Aphra Behn.