Lezersrecensie
Fijn staaltje Nordic Noir
Lelle rijdt tijdens de lange Zweedse zomernachten over de Zilverweg op zoek naar zijn dochter die enkele jaren voordien verdween. Hij kamt elk hoekje uit en weigert de hoop op te geven dat hij Lina zal vinden. Meja trekt samen met haar moeder in bij Torbjörn in een huisje midden in het bos. Ze kan moeilijk haar draai vinden, maar dat verandert wanneer ze Carl-Johan leert kennen en ze een kans ziet om te ontsnappen aan de moeilijkheden die samenleven met haar moeder met zich meebrengt.
‘De Zilverweg’ is het debuut van de Zweeds-Amerikaanse Stina Jackson. Ze won er meteen enkele prijzen mee en bewees dat ze ondanks een verhuis naar de Verenigde Staten tien jaar geleden haar Scandinavische roots niet achter zich heeft gelaten. Het boek is een fijn staaltje Nordic Noir.
Jackson speelt met de omgeving. Hoewel een flink deel van het boek zich afspeelt met de middernachtzon aan de hemel, schetst ze een donker beeld van de weidse en desolate omgeving waar Lelle ’s nachts doorheen rijdt. De kracht van het verhaal zit in de sfeer die wordt opgeroepen. Er gaat een intensiteit uit van ‘De Zilverweg’ die aanzet tot doorlezen.
De plot zit goed in elkaar, maar is ook de zwakte van het boek. Het is immers te gemakkelijk om te voorspellen wie de dader is, al doet Jackson nog haar best om aan de hand van subtiele details de lezer op het verkeerde been te willen zetten. Helaas zijn er daarvoor te weinig geloofwaardige potentiële daders in beeld. Ook de afwikkeling voelt wat als het einde van een gepolijste blockbuster. Jammer, want verder blijkt Stina Jackson een prima schrijfster. Ze heeft oog voor de uitwerking van haar personages en geeft ze een zekere complexiteit mee. De perspectiefwisselingen dragen bij aan de spanningsopbouw en roepen de nodige vragen op over wat er met Lina gebeurd kan zijn.
De Zilverweg is een psychologische thriller die vooral bouwt op een gevoel van beklemming. Het is geen snel boek en tóch dwingt het tot doorlezen door de rake afbreekpunten van de hoofdstukken en de intense schrijfstijl van de auteur.
‘De Zilverweg’ is het debuut van de Zweeds-Amerikaanse Stina Jackson. Ze won er meteen enkele prijzen mee en bewees dat ze ondanks een verhuis naar de Verenigde Staten tien jaar geleden haar Scandinavische roots niet achter zich heeft gelaten. Het boek is een fijn staaltje Nordic Noir.
Jackson speelt met de omgeving. Hoewel een flink deel van het boek zich afspeelt met de middernachtzon aan de hemel, schetst ze een donker beeld van de weidse en desolate omgeving waar Lelle ’s nachts doorheen rijdt. De kracht van het verhaal zit in de sfeer die wordt opgeroepen. Er gaat een intensiteit uit van ‘De Zilverweg’ die aanzet tot doorlezen.
De plot zit goed in elkaar, maar is ook de zwakte van het boek. Het is immers te gemakkelijk om te voorspellen wie de dader is, al doet Jackson nog haar best om aan de hand van subtiele details de lezer op het verkeerde been te willen zetten. Helaas zijn er daarvoor te weinig geloofwaardige potentiële daders in beeld. Ook de afwikkeling voelt wat als het einde van een gepolijste blockbuster. Jammer, want verder blijkt Stina Jackson een prima schrijfster. Ze heeft oog voor de uitwerking van haar personages en geeft ze een zekere complexiteit mee. De perspectiefwisselingen dragen bij aan de spanningsopbouw en roepen de nodige vragen op over wat er met Lina gebeurd kan zijn.
De Zilverweg is een psychologische thriller die vooral bouwt op een gevoel van beklemming. Het is geen snel boek en tóch dwingt het tot doorlezen door de rake afbreekpunten van de hoofdstukken en de intense schrijfstijl van de auteur.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Katy
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
