Absurd, maar vermakelijk

De uit Vlaanderen afkomstige uitvaartondernemer en auteur Benny Baudewyns heeft, wanneer hij begint met schrijven, geen plan. Hij noemt het zelf ‘chaotisch schrijven’ en begint er pas mee wanneer hij een uitgangspunt of titel heeft en het komt regelmatig voor dat hij tijdens een begrafenis een plot bedenkt. In 2000 verscheen Het Zwartberg plan, zijn thrillerdebuut en een jaar later ontving hij voor De Emerson-Locomotief de Diamanten Kogel. Ook heeft hij een aantal thrillers met humoristische inslag geschreven, Hartenvreter is de tweede en is in 2016 verschenen.

Begrafenisondernemer Ronny Tervaete wordt wakker in een hotelkamer en heeft last van een flinke kater. Tot zijn verbijstering blijkt er naast hem in bed het lijk van een hem onbekende man te liggen. Hij roept de hulp in van zijn vriend Francis, een politieman. Ze willen van het lichaam af, maar niet via de officiële weg. Dan blijkt ook nog dat er een seriemoordenaar actief is. Op zoek naar menselijke harten, maar ook naar Ronny.

Ondanks dat Hartenvreter het tweede boek is waarin Ronny Tervaete het belangrijkste personage is, is daar niets van merken. Gedurende het verhaal wordt namelijk niet naar het eerdere verwezen. Daarom kan dit boek dus uitstekend los van het andere gelezen worden. Al meteen vanaf het begin is het duidelijk dat het geen ‘normale’ thriller is. Met grappig bedoelde uitspraken en opmerkingen probeert Baudewyns namelijk humoristisch te zijn. Als je hier niet van houdt, kan dit allemaal te geforceerd en te gemaakt overkomen. Dat de auteur meer in zijn mars heeft, bewijst hij eveneens. Zo nu en dan maakt hij gebruik van mooie zinnen en zeker aardige dialogen.

Hartenvreter heeft twee verhaallijnen, die van Ronny en die van Maurice, de kleine crimineel. Het laatste begint in het verleden en gaat langzaamaan richting het heden, waar het met dat van Ronny samenkomt. Dit alles in een vlotte schrijfstijl waardoor het verhaal erg gemakkelijk leest. Het verhaal heeft talloze plotwendingen die soms zo absurdistisch zijn dat daardoor de geloofwaardigheid sterk wordt aangetast. Toch kan de auteur dit maken, want het boek leent zich prima voor dergelijke absurditeiten. De ontknoping lijkt als een nachtkaars uit te gaan, maar ook dan heeft Baudewyns nog een aantal verrassingen achter de hand. De kaars is daardoor blijven branden.

Hoewel Hartenvreter geen hoogstaand boek is, is het ook niet onder de maat. Het is al met al een aardig boek dat niet vervelend is om te lezen.