Sterk debuut met veelbelovende personages

Op een ochtend vindt een man die in een bos zijn hond uitlaat een zesjarig meisje. Ze hangt in een boom. Opgehangen aan een springtouw, draagt vreemde poppenkleren, heeft een rugzak met schoolspullen om en om haar nek hangt een vliegtuiglabel met de tekst 'ik reis alleen'. Een niet meer bestaande speciale eenheid wordt opnieuw samengesteld en inspecteur Holger Munch krijgt hierover de leiding. Samen met zijn team, waarin ook de neerslachtige, maar bijzonder getalenteerde Mia Krüger zit, probeert hij de raadselachtige moord op te lossen. Mia denkt al snel in de gaten te hebben dat het gevonden meisje waarschijnlijk niet het enige slachtoffer zal zijn. Krijgt ze daarin gelijk?

Ik reis alleen is de debuutthriller van Samuel Bjørk, pseudoniem van de Noor Frode Sander Øien. Het boek is wereldwijd meteen een succes en Bjørk wordt al vergeleken met gevestigde namen als Stieg Larsson en Jo Nesbø. Warner Bros, een van de grootste filmproducenten, heeft de rechten verworven voor de verfilming van het boek.

Het verhaal begint met een kort berichtje, het lijkt een krantenartikel waarin vermeld wordt dat een pasgeboren meisje uit een ziekenhuis is verdwenen en dat de vermeende dader zich heeft opgehangen. Het meisje wordt overigens nooit gevonden. Daarna begint het eigenlijke verhaal pas echt. Met de vondst van het dode meisje in het bos en ook met de kennismaking van de belangrijkste personages. Deze personages zijn goed uitgewerkt waardoor je ze leert kennen en ze ook begrijpt.

Behalve de verhaallijn van het vermoorde meisje, heeft het boek ook nog een aantal andere lijnen. De belangrijkste zijn die van een sekte waar christelijke meisjes deel van uitmaken en de moeder van Munch die in een verzorgingshuis woont. Deze verhalen, en dat geldt in feite ook voor de andere verhaallijnen, lijken niets met elkaar te maken te hebben, maar Bjørk weet ze op een ingenieuze manier samen te laten vloeien tot één geheel.

Na een rustig begin, dat overigens kenmerkend is voor veel Scandinavische thrillers, neemt het tempo toe en daarmee ook de spanning. En als de ontknoping nadert, bereikt dat tempo zijn hoogtepunt. Omdat het verhaal diverse plotwendingen kent, wordt je regelmatig op het verkeerde been gezet. Dat is goed, want door deze verrassingen verveelt het boek geen moment en blijft de spanning tot het eind behouden.

Bjørk hanteert een prettige en vlotte schrijfstijl die nergens ingewikkeld en onbegrijpelijk wordt. Door deze manier van schrijven laat Bjørk de lezer min of meer deel uit maken van het verhaal. Toch kan een kritische noot niet achterblijven, want af en toe zijn enkele hoofdstukken wat kinderlijk geschreven. En is de kleindochter van Munch wat te wijs voor haar zesjarige leeftijd. Dat is jammer.

Na het lezen van Ik reis alleen kun je concluderen dat Bjørk een bijzonder sterk debuut met een aantal veelbelovende personages geschreven heeft. Munch en Krüger kunnen in een serie namelijk nog voor veel moois zorgen.