Opnieuw van hoogwaardige kwaliteit

Omdat het manuscript voor zijn eerste Engelstalige thrillerdebuut The book of mirrors door tientallen uitgevers afgewezen werd, stuurde Eugen O. Chirovici het naar een kleine uitgever toe. Deze was er bijzonder lovend over, maar gaf toch het niet uit. Wel adviseerde de uitgever hem om het toch nog eens naar een aantal literair agenten toe te sturen. Het vervolg is bekend, want het boek, in Nederland verschenen onder de naam Boek der spiegels, werd een wereldwijd succes en is inmiddels in 38 landen uitgegeven. Nacht in Parijs is zijn tweede boek en is op 7 augustus 2018 verschenen.

Na afloop van een lezing wordt de bekende psycholoog James Cobb door een man benaderd met het verzoek hem te helpen. Deze man, Joshua Fleischer, lijdt aan leukemie en heeft niet lang meer te leven. Hij wil dat Cobb hem in hypnose brengt om er op die manier achter te komen wat zich veertig jaar eerder in een Parijse hotelkamer heeft afgespeeld. Het enige wat hij zich herinnert is een dode vrouw op die kamer, maar of hij haar vermoord heeft of alleen maar een onschuldige aanwezige was, weet hij niet.

Na de proloog, die zich in 1976 en veertig jaar eerder afspeelt, maakt het verhaal een sprong naar elf maanden voor het heden. Die aanloop zorgt ervoor dat er al meteen wat vragen ontstaan waardoor zich al vroeg in het verhaal een spanningsveld voordoet. Het duurt echter even voordat er een antwoord op al die vragen komt, dat gaat geleidelijk en ook niet tegelijkertijd. Eerst bestaat het verhaal vooral uit een introductie van wat er aan lijkt te komen en ook van het belangrijkste personage, James Cobb. Dat is dan ook het meest oninteressante deel van Nacht in Parijs, het is enigszins traag en saai. Toch verandert dit snel wanneer Abe, de vriend van James bij het verhaal betrokken wordt. Vanaf dat moment boeit het en neemt de onderhuidse spanning toe. De grote vraag is dan wat er die nacht in Parijs is gebeurd, als lezer wil je dit het liefst zo snel mogelijk te weten komen, vooral omdat het intrigeert. Maar, en dat is niet minder interessant, hoe zit het met James en Julie Mitchell? Zij komt namelijk regelmatig in James’ gedachten voor en ook droomt hij over haar.

Nacht in Parijs draait vooral om herinneringen, want welke is juist en welke niet. En is alles wat herinnerd wordt wel echt gebeurd of heeft het geheugen in de loop van al die jaren steekjes laten vallen? Hierdoor ontstaat twijfel, zowel bij Cobb als bij de lezer. En ook dat is goed voor de spanningsboog. Het zijn trouwens niet alleen die herinneringen die daarvoor zorgen, maar ook de vraag of Cobbs ontdekkingen niet vooral uit leugens bestaan. Als de ontknoping nadert, kan de lezer namelijk het vermoeden krijgen dat er gelogen is en dat zich een persoonswisseling heeft voorgedaan. Of dit inderdaad zo is, wordt in de finale verduidelijkt. Tot het zover is, zijn er verschillende plotwendingen en kom je nog wel eens voor een verrassing te staan.

Hoewel het thema de schijn kan oproepen dat het een lastig leesbaar verhaal is, is dat het niet. Het leest natuurlijk niet als een vakantieroman, maar het is nergens complex en ingewikkeld en het heeft soms zelfs mooie vergelijkingen. De werking van het geheugen is een onmiskenbaar interessante materie, maar Chirovici doet er goed aan dit in een volgend boek anders aan te pakken. Want zowel zijn vorige boek als Nacht in Parijs hebben een vrij identiek thema en om lezers te blijven boeien, zal hij met een gevarieerder aanbod moeten komen. Dat neemt echter niet weg dat ook zijn tweede thriller van een hoogwaardige kwaliteit is.