Sterk debuut over dunne lijn tussen goed en kwaad

Omdat Soraya Vink in haar functie van thrillerredacteur en recensent bij de boekencommunity Hebban vooral thrillers leest, zag ze het als een uitdaging om in haar vrije tijd zelf een boek te gaan schrijven. Vanwege haar grote passie voor Spanje, ze komt er ook regelmatig, koos ze ervoor dat het verhaal zich, behalve in Nederland, eveneens in dat land zou afspelen. Drie jaar nadat het eerste idee in haar opkwam, is haar debuut een feit, want in oktober 2018 is haar thriller Persona verschenen.

Drie jaar eerder heeft rechercheur Elvira Selas zich aangemeld om als undercoveragent in een crimineel netwerk te infiltreren. Na een mislukte actie moet ze daarmee stoppen en lijkt ze vervolgens van de aardbodem verdwenen te zijn. Een jaar later kan ze weer bij de politie aan het werk, bij de afdeling Zware Criminaliteit. Met haar nieuwe team wordt ze al meteen geconfronteerd met een moord en niet veel later vindt er nog een plaats. Het lijkt erop dat er een seriemoordenaar rondloopt. Tegelijkertijd, maar dat weten haar collega’s niet, lijkt haar periode als infiltrant nog niet ten einde. Gaat ze verder in de onder- of bovenwereld?

Persona. In het Nederlandse taalgebied geen veelgebruikt woord. Het is vooral bekend vanuit de psychologie en staat voor masker, een bedrieglijk voorkomen hebben of je anders voordoen dan je in werkelijkheid bent. Wordt het vanuit het Spaans vertaald, dan betekent het persoon of personage. In ieder geval, en dan kan het van beide kanten bekeken worden, dekt de – goed gekozen – titel van het boek de inhoud. Want als infiltrant speelt Elvira immers een rol, ze is als het ware een personage geworden in een wereld die in beginsel niet de hare is.

Het verhaal begint met een korte proloog die ervoor zorgt dat de lezer nieuwsgierig wordt. Naar wat er is gebeurd, maar ook vanuit wiens perspectief deze inleiding wordt verteld. Dat wordt in de eerste hoofdstukken hierna wel duidelijk, maar naar het waarom van wat er gebeurd is, moet nog wel geraden worden. Daarover komt gedurende de plot, waarin het verhaal vooral wordt verteld vanuit het perspectief van Elvira en zo nu en dan, in cursief, door de dader, meer duidelijkheid. Dit gebeurt in een vlotte, leesbare en dus toegankelijke schrijfstijl, waarbij Vink regelmatig gebruikmaakt van flashbacks. In die sprongen naar een paar jaar eerder komt de lezer wat meer over Elvira te weten, maar ook wat haar heeft bewogen om undercover te gaan en wat er vervolgens met haar gebeurd is. Tevens laat de auteur de diverse verhaallijnen, waarvan het aanvankelijk lijkt dat ze niets met elkaar te maken hebben, geleidelijk naar elkaar toelopen tot het één geheel wordt.

Aan veel details is te merken dat Vink, dochter van een politieman, kennis van zaken heeft. Ze heeft uitvoerig research gedaan en zelfs schietlessen genomen omdat ze wilde weten hoe het voelde om met een pistool om te gaan. Dit alles, haar kennis over Spanje, maar ook de verwijzing naar het regime van Franco zorgen ervoor dat het verhaal realistisch overkomt, alsof het allemaal echt gebeurd is en in principe ook wel weer opnieuw kan gebeuren. Hoewel Persona nergens een zinderende spanning heeft, zijn er wel degelijk diverse spannende momenten en ook enkele verrassende plotwendingen. Bijzonder is wel dat het onderzoek naar de moorden al na een paar weken op ‘koud’ gezet dreigt te worden. De lezer kan zich daarbij afvragen of dat niet een beetje te snel is.

Persona is een originele thriller, want het gekozen thema en de personages, in het bijzonder dat van Elvira, zijn interessant en boeiend. Daarnaast komt heel duidelijk naar voren dat de scheidslijn tussen goed en kwaad, tussen eerlijkheid of criminaliteit, uiterst dun is. Al met al heeft Vink een sterk debuut geschreven, waarbij het ongewis is of Elvira Selas in een eventueel volgend boek terugkeert. Gezien het einde van het verhaal kan het, maar het hoeft niet.