Nooit meer

Nooit meer verteld het verhaal van Lily. Ze is opgegroeid in een gezin waar huiselijk geweld plaats vond. Elke dag heeft zij haar moeder zien lijden, toen ze de leeftijd bereikte om uit huis te gaan is ze naar Boston gevlucht. Hier woont ze in een appartement met haar irritante, zingende huisgenote. Maar goed, zij is praktisch nooit thuis dus kan Lily haar prima tolereren.

Op de dag dat haar vader is begraven, zoekt Lily haar rust op het dak van een ander appartementencomplex. Ineens komt er een razend knappe man het dak op gestormd en uit zijn emoties op een tuinstoel. Dit vind Lily ontzettend intrigerend. Na hem een tijdje te hebben bekeken, merkt deze jongen dat er nog iemand anders op het dak te vinden is. Uiteindelijk raken ze in gesprek en zo barst de hel los.

Deze interessante man is Riley, een neurochirurg, een tikje arrogant, grappig en razend knap. Lily valt al meteen als een blok voor hem. Hij wil echter geen relatie, hij wil Lily voor één nacht. Het kat en muisspel komt zo langzaam in gang… want Lily laat zich niet zomaar vangen. Als snel blijkt dat niet alleen Lily, maar ook Riley het een en ander heeft meegemaakt. Zij wil een relatie, hij niet. Toch is de aantrekkingskracht heftig aanwezig. Daarnaast blijkt dat Lily een aantal herinneringen uit haar verleden niet helemaal heeft afgesloten. Zal dit ooit goed komen?

Mijn mening

Ik ben weg van dit boek. Samen met Lily viel ik als een blok voor Riley. Hij is mysterieus, grappig, charmant, een tikkeltje arrogant en ontzettend lief. Ik hoopte zo dat Riley bij zou draaien en helemaal voor Lily zou gaan! Hij is namelijk stiekem ontzettend gek op Lily en dat spat ook van de bladzijdes af. Zucht. Wat een droomvent.

Lily is een meisje dat precies weet wat ze wil. Door een niet zo heel erg makkelijke jeugd staat Lily met beide benen op de grond en kiest ze haar eigen weg. Ze jaagt haar dromen na, probeert haar verleden achter zich ze laten en vol op te gaan in met moment. Ze geniet van het leven en de mensen om haar heen. Maar goed, dan heb je Riley. De slimme, ietwat impulsieve neurochirurg die haar achterna zit. Stiekem vindt zij dit helemaal niet zo erg. Ik kon me helemaal inleven in Lily, waardoor ik helemaal in het verhaal werd gezogen. Al haar angsten, onzekerheden en geluksmomentjes voelde ik alsof het mijn eigen emoties waren. Oh, wat was ik af en toe gefrustreerd omdat niet alles liep zoals ik het wilde!

Wat erg interessant is, is dat Lily ook regelmatig in haar oude dagboeken leest. Zo kom je meer te weten over haar verleden en welke mensen en situaties een belangrijke rol hebben gespeeld in haar persoonlijke groei. Lily is wie ze is door een samenloop van omstandigheden, en tegen het einde vallen alle stukjes in elkaar. Ik kon het boek voor de verandering tevreden aan de kant leggen. Ik heb me er al vaker schuldig aan gemaakt dat ik een boek van Colleen tegen de muur aan wilde gooien bij het einde.

Waar ik ook erg achter sta, is dat dit boek een gevoelig onderwerp bespreekt, namelijk huiselijk geweld.
Huiselijk geweld komt vaker voor dan je denkt, helaas. Veel gezinnen, mannen en vrouwen zijn er slachtoffer van. Het is erg mooi en realistisch hoe Colleen dit onderwerp in haar verhaal neerzet. Het zet je echt aan het denken, je voelt ontzettend mee en het brengt het onderwerp huiselijk geweld onder de aandacht. Als je het boek uit hebt, lees ook vooral even het stukje ‘van de auteur’ en pak alvast zakdoekjes.

Dit boek is een rollercoaster van emoties. Je voelt liefde, geluk, angst, verwarring, gemis, het gevoel van op een tweedsplitsing staan, wanhoop… Zoals al op het boek vermeld staat. Als je denkt dat feelgood romans/New Adult geen diepgang hebben, dan lees dit boek maar eens. Dit boek staat met trots mooi te wezen in mijn boekenkast en ik kan dit boek ook echt iedereen met klem aanraden.

Het is boek om te waarderen, van te leren en van te houden.