Ideaal voor je leeslijst

Een boek met wisselende reacties. De een vindt het boek helemaal geweldig. De ander vindt het niets. Omdat het boek te saai is of simpelweg omdat de hoofdpersoon te irritant is. Na het lezen van 'Roxy' van Esther Gerritsen kom ik tot de conclusie dat ik er een beetje tussenin zit. Eén ding weet ik wel zeker, dit boek geeft genoeg discussiemateriaal.

Roxy verliet op haar zeventiende haar ouderlijk huis om bij de dertig jaar oudere Arthur in te gaan wonen. Bij Arthur voelt ze zich veilig en vindt ze de liefde die ze thuis niet kreeg. Als vrachtwagenchauffeur was haar vader niet vaak thuis en haar moeder heeft een alcoholprobleem. Samen met Arthur krijgt ze dochter Louise. Een opleiding heeft ze niet, maar ze verdiend haar geld als schrijfster.

Op een dag staat de politie voor de deur met de mededeling dat Arthur bij een auto ongeluk om het leven is gekomen. Hij werd er naakt aangetroffen met de stagiaire naast zich. Voor Roxy is dit een klap, want wat moet ze nu? Arthur was de enige die haar begreep. Ze heeft ook nog nooit echt voor zichzelf gezorgd. Ze vindt zichzelf nog een kind. En dan heeft ze de driejarige Louise er ook nog bij.

Roxy zoekt overal afleiding om maar niet te hoeven denken aan hoe ze nu verder moet. Waar haar moeder het in de drank zocht, zoekt zij het in het contact met mannen. Zelfs met de begrafenisondernemer die de begrafenis van Arthur regelt duikt ze het bed in. Dat is een soort afleiding wat ik zelf niet zo begrijp. Dat was echter niet waar ik me aan ergerde.

Roxy komt met het idee om er even tussenuit te gaan. Even rustig alles op een rijtje zetten. Samen met Jane, de secretaresse van Arthur, oppas Feike en dochter Louise gaat ze met de auto naar Zuid-Frankrijk. Maar echt rustig wordt het niet. Roxy vraagt zich af of Louise niet beter af is zonder haar. Roxy gaat dan ook haar gang, terwijl Feike de zorg niet geheel vrijwillig op zich neemt van Louise. Louise wil op een gegeven moment zelfs alleen nog naar Feike als er iets is. Ik vond dat Roxy Louise wel erg makkelijk links liet liggen.

Ondanks de kleine ergernissen, vond ik het boek toch interessant genoeg om te lezen. Het wordt nergens saai. Het is al een vrij dun boek, maar daarnaast is de tekst ook in korte zinnen op de bladzijde geplaatst. Dat leest lekker weg. Het is een Nederlands boek. Ik weet niet wat er tegenwoordig op de leeslijst staat, maar ik zou dit boek als optie nemen als je iets 'moet' lezen. Je hebt het snel uit en er gebeurt genoeg in om te verwerken in een boekverslag.