de Dode kamer

gelezen, in bezit




Het is een heel dik boek om te lezen, met hele kleine letters maar het boek leest vanaf de eerste bladzijde als een trein.
Doordat het verhaal vanuit 2 hoofdpersonen wordt vertelt (Lennart en Misha) lees je, voordat Misha in de gevangenis belandt, in principe wel 2 dezelfde verhalen, maar beschreven vanuit verschillende personen en dus toch anders.
Het feit dat je dus regelmatig hetzelfde stuk tekst leest, eerst vanuit Lennart zijn beleving en dan vanuit Misha zijn beleving, vond ik niet storend
Elk hoofdstuk is verdeeld in delen die verteld worden in het heden en verleden, op die manier krijg je al snel een goed beeld van beide jongens en hoe hun leven drastisch veranderde na de dood van hun ouders.
Bronja schrijft op een fijne en makkelijk te volgen manier.
Geen moeilijk taalgebruik en ook het schakelen van het heden naar het verleden en weer terug levert geen moeilijkheden op.
Ik moest me er soms echt toe aanzetten om het boek weg te leggen, en door de korte dialogen las ik vaak toch nog eventjes door.
Het einde van het boek was voor mijn gevoel nog niet klaar, maar wie weet komt er een vervolg op het boek