Tweede deel van De Noordzeemoorden weet te overtuigen ...

Juli 2014 verscheen met Galgenveld het eerste deel van het vierluik de Noordzeemoorden geschreven door thrillerauteur Isa Maron. Deze release ging gepaard met een grootse publiciteitscampagne en al snel volgde het heugelijke nieuws dat ook de filmrechten verkocht werden. Jammer genoeg kon het boek niet iedereen overtuigen. Recent verscheen in alle stilte het tweede deel Ijskoud en kan de lezer de draad van het verhaal rond Kyra Slagter en Maud Mertens terug oppikken.

Het verhaal start met de verdwijning van de zevenjarige Jesse uit een miniatuurkinderboerderij. In eerste instantie wordt er gedacht dat de jongen gewoon weggelopen is, maar als even later opnieuw een kind verdwijnt moet men al snel concluderen dat er waarschijnlijk toch meer aan de hand is. Wanneer de volgende dagen steeds meer kinderen ontvoerd worden, beseft Maud Mertens dat ze terecht gekomen is in een ware nachtmerrie. Een misgelopen interventie uit het verleden komt als een een oude geest weer aan de oppervlakte en Maud en haar team zetten alles op alles om de zaak zo snel mogelijk tot een goed einde te brengen.
Ondertussen is Kyra Slagter, inmiddels gestart met de studies Forensisch Onderzoek, nog steeds op zoek naar wat er met haar verdwenen Sarina zou gebeurd zijn. Dat haar beste vriendin Sophie op de kleine Jess pastte toen hij verdween en toen haar hulp inschakelde versterkt enkel haar intentie om de waarheid rond haar zus naar boven te halen. Als iemand weet hoe het is iemand te verliezen, dan is zij het wel ...

Net als bij Galgenveld trekt Isa Maron de lezer onmiddellijk in het verhaal, waarbij de ergernissen die bij het eerste deel ontstonden nu achterwege blijven. Veel heeft te maken met het feit dat de verhaallijnen nu meer realistisch overkomen en de hoofdpersonages op hun juiste plaats terecht gekomen zijn. Geen bemoeizuchtige Kyra meer, maar een jonge vrouw die volwassen geworden is en zich voornamelijk bezig houdt met de zaken die voor haar belangrijk zijn: haar studies en natuurlijk haar zoektocht naar Sarina ... En Maud die eindelijk de rechercheur in zich naar boven laat komen en zich meer concentreert op datgene waar ze voor betaald wordt. Hoewel Kyra deze keer wat meer op de achtergrond fungeert is er een mooie balans tussen beide hoofdpersonages, waarbij andere belangen de kop opsteken. Het verschil tussen Maud die er alles aan doet om de zaak van de verdwenen kinderen op te lossen en Kyra die, niet onbewogen voor wat er op dat moment speelt, voornamelijk haar eigen zus wilt terugvinden is heel mooi uitgewerkt. Soortgelijke feiten, andere invulling van belangrijkheid. De hardnekkigheid van Kyra illustreert in dit verhaal tevens het leed en het verdriet die de ouders van de vermiste kinderen moeten voelen. Dit maakt beide personages even belangrijk en versterkt de emoties die in het verhaal spelen. Heel knap gedaan.
Wanneer men dan ook rekening houdt met de vlotte schrijfstijl van Maron, waarbij het verhaal verteld wordt vanuit verschillende prespectieven en zo nooit gaat vervelen, kan men enkel besluiten dat dit tweede deel van de Noordzeemoorden wel weet te overtuigen. Het is dan ook uitkijken naar de volgende delen, die hopelijk niet te lang op zich zullen laten wachten.