Happily ever after...

“Happily ever after could be waiting in a field a mile wide. Or a window as narrow as seven minutes.”

Oke, waar kan ik het over hebben met boek. Eigenlijk heb ik er niet eens zoveel over te vertellen. Ik vind het een vermakelijk boek. Het is een boek dat je fijn kunt lezen als er veel om je heen aan de hand is en je even wilt ontspannen. Het is een plezierboek. Je hoeft er niet bij na te denken. Je kunt gewoon weg dromen met het verhaal. Wat soms precies is wat ik nodig heb.

Het is niet het meest bijzondere boek, het meest grappige of opvallende boek. Maar het is zeker geen slecht boek en ik word er nog steeds blij van. Ik snap alleen echt niet hoe ik de eerste keer Eadlyn’s uiteindelijke keuze niet heb zien aankomen. Ik denk dat ik zelf een beetje een crush had op een ander, die eigenlijk een beetje cliche zou zijn, waardoor ik het andere allemaal niet door had. Terwijl deze variant eigenlijk veel mooier is.

Ik blijf het ook mooi vinden om over Eadlyn’s ontwikkeling te lezen. Niet alles hoeft perfect te zijn, het belangrijkste is dat je jezelf blijft en dat je anderen die kant van jezelf laat zien.

Ik moet wel zeggen dat ik graag wat meer familie momenten had willen zien. Die waren er eigenlijk heel weinig. Ik had graag Osten, Kaden en Ahren ook willen leren kennen. Ik ben ook best wel benieuwd naar hoe Ahren en Camille elkaar hebben ontmoet en hoe hun verhaal is begonnen.


Dit is zeker geen perfect boek. Ik zie het ook helemaal niet zo. Er missen elementen in het plot en sommige keuzes komen helemaal uit het niks. Maar ik vind dit boek nog steeds vermakelijk. Het is simpel en grappig. Maar ik zou altijd meer houden van de originele selectie series.