In een sneltreinvaart

Wat een heerlijk boek. Je hebt van die boeken, waarmee je niet kunt stoppen met lezen. Dit is er een van. Het is hilarisch, lief, een perfect ontspannen verhaal.

Don en Rosie zijn twee leuke personages om over te lezen. Don heeft asperger en is dol op structuur. Rosie is wild en spontaan. Je zou denken dat dit nooit zou gaan werken, maar dit is typisch een geval van tegenpolen die elkaar aantrekken. Vanaf de eerste bladzijde kon ik al niet meer stoppen met lezen. Don is zo grappig personage om over te lezen, hij denkt zo anders dan anderen, ondanks dat hij zijn leven tot aan de seconden plant, maakt hij dingen mee die geen normaal mens snel mee maakt.

Het idee alleen al om een echtgenote te zoeken via een 16 pagina tellende vragenlijst, geweldig. Wat me het meest bijgebleven is van dit boek is dat er voor iedereen iemand is, hoe raar je ook denkt te zijn. Liefde is iets magische, wat totaal niet te voorspellen is. Don heeft dat als geneticus ook allemaal onderzocht, erg grappig om te lezen hoe hij liefde logisch wil maken. Het belangrijkste is dat je gewoon jezelf blijft, je hoeft je zelf niet te veranderen voor iemand anders. Ook is het goed om soms je eigen planning wat los te laten, Don is dan wel een extreem geval. Het leuke aan dit boek vond ik de verschillen tussen de personages, tussen Don en Rosie vooral, maar ook tussen Gene, Don en Claudia. Gene was mijn minste favoriete personage, maar dat komt waarschijnlijk doordat hij een helemaal verkeerd beeld van zichzelf heeft, als casanova. Don was mijn favoriete personage, natuurlijk hij was grappig, maar het mooist aan hem vond ik, was dat hij alles deed voor een ander, ook al had hij het zelf niet altijd even goed door, maar hij heeft Rosie, Gene en Claudia echt geholpen.

Nu ik hem uit heb gelezen in een sneltrein vaart, blijf ik nog steeds een vraag hebben, misschien in het tweede deel.