Onbeschrijfelijk

Dit is de tweede keer dat ik dit boek lees en ik vind hem nog net zo mooi als de eerst keer. Dit boek is onbeschrijfelijk. De manier waarop op geschreven word, zo mooi en precies de juiste woorden. Daarnaast is dit boek zo eerlijk.

Er komen zo veel dingen in voor die in je eigen leven kunnen spelen. Familie speelt in dit verhaal een belangrijke rol, in veel boeken valt dat een beetje weg, maar in dit boek is het zowat de basis. Het verhaal wordt vertelt door Jude (Ik lees steeds June) en Noah, een tweeling met allebei een eigen verhaal. Je leest beide kanten van het verhaal. Ik vond het vooral leuk om te lezen hoe hun band is verweven met elkaar. Ze zijn één, maar ook weer niet. Wat ik verder leuk vind aan Jude is haar manier van denken, met Oma’s bijbel en van Noah vind ik zijn loyaliteit erg fijn. Wat ik ook fijn aan dit boek vind, is dat het laat zien hoe zwaar het leven kan zijn, hoe moeilijk is om op te groeien en om jezelf te blijven. Ik denk dat je van dit boek best wel kunt leren, tenminste er zitten best wijze lessen in. Zo kun je beter de waarheid vertellen, leugens maken je leven alleen maar moeilijker en de mooiste, vind ik persoonlijk, wees trouw aan je eigen hart.

Dit soort boeken laat je beseffen dat leven de moeite waard is, soms is het zwaar, maar er is altijd iets waard om voor te vechten.

Dit boek dealt ook met liefde, de hoopvolle en verwoestende, en met verlies. Ook wordt er veel over kunst gesproken. Ik ben zelfs dol op tekenen en dit boek laat precies het proces daarbij zien. Voor mijn gevoel klopt alles gewoon aan dit verhaal. Wat ik ook erg leuk aan dit boek vind, naast de personages van Noah, Jude, Oscar en Guillermo, is dat de titel van het boek op een creatieve manier in het boek verwerkt wordt. Het enige waar ik wat moeite mee had, is dat er in het boek gesproken word over ouders, die een favoriet onder hun kinderen hebben. Dit boek is echt de moeite waard om te lezen. Het neemt je echt mee in een verhaal, een zoektocht, naar Jude, Noah en misschien zelfs jezelf.