Mist spanning en is voorspelbaar

Lina, 17 jaar, is verdwenen bij een bushalte. De streek waar ze verdwenen is, is dunbevolkt en dus ideaal om iemand te verstoppen. Lelle haar vader zoekt na 3 jaren nog regelmatig naar zijn dochter. Maar heeft niks kunnen vinden of ontdekken. Als er vervolgens weer een meisje verdwijnt gaat Lelle tot het uiterste om de dader te vinden die verantwoordelijk is voor het verdwijnen van de meisjes

Het boek bestaat uit 2 delen. In deel 1 leer je Lelle kennen die nog steeds wanhopig op zoek is naar zijn dochter. Zo vaak als mogelijk is zoekt hij via de zilverweg, een weg in het bos, naar zijn dochter. Meja krijgt ook een verhaallijn in dit deel. Samen met haar moeder verhuisd ze naar een huis midden in het afgelegen bos naar de nieuwe vriend van haar moeder.
Meja leert 3 broers kennen, trekt met hun op, wordt het vriendinnetje van 1 van de jongens en trekt op den duur in bij zijn familie.
Deel 1 is niet erg spannend, kabbelt voort, maar is wel mooi omschreven en beeldend.

In deel 2 komen de verhaallijnen uiteindelijk bij elkaar, plus nog een 3de verhaallijn. Het meisje wat opgesloten zit in een ruimte.
Deze lijnen komen samen in een voorspelbaar plot en wordt ook nergens spannend.

Doordat het boek wordt geprezen al beste Scandinavische thriller, had ik hoge verwachtingen. Deze komen niet en het boek mag in mijn ogen ook geen thriller genoemd worden.
Hiervoor mist het te veel spanning en toch ook wel echt de Scandinavische sfeer die je wel hebt in boeken van Lackberg en Nesbo.

Een tegenvaller voor mij en het boek krijgt van mij dan ook niet meer dan 2 sterren