Openhartigheid en intimiteit zijn geen verlengde van elkaar...

Dit is een zin op blz. 141 van het prachtige literaire werk "Noodweer" van Marijke Schermer.

Een schijnbaar gelukkig koppel, Emilia en Bruch dragen in hun relatie een geheim met zich mee. Een gebeurtenis op een feest heeft het verstopte trauma van Emilia getriggerd en ze raakt helemaal in de war met haar geweten : zal ze het vertellen aan haar man, of niet ?

Het boek bevat korte hoofdstukken waar je delen uit het verleden en het heden van Emilia en Bruch leert kennen en als een draad loopt het geheim er constant tussen. Wat is het geheim? Gaat ze het vertellen? en zo ja, wanneer gaat ze het vertellen?. Ze lijdt heel erg onder de zware last van dit dilemma.
We vernemen hoe Bruch zich voelt bij het gedrag van Emilia, later wordt meer duidelijk wat zijn andere gevoelens zijn, aanvankelijk voor de lezer verstopt.

"Dat eerlijkheid zo belangrijk is, belangrijker dan wat ook, dat je je hele geschiedenis, het hele reservoir aan gevoelens zou moeten delen, dat het een fout, een gemiste kans of een vorm van onfatsoen is om je geliefde niet te vertellen wat je ooit heeft geraakt, dat je het verhaal van je leven opgeeft om samen in hetzelfde , gezamenlijke verhaal te belanden...Voor eens en voor altijd denkt ze : nee. De feiten en de waarheid hebben geen noodzakelijk verband. Openhartigheid en intimiteit zijn geen verlengde van elkaar."

Deze roman gaat niet enkel over het noodweer in de relatie van deze mensen maar ook over het noodweer buiten. Het druppelt, het regent, er is een dreiging tot overstroming : deze mensen moeten zich zien te redden, zowel in hun relatie als voor hun eigenlijke lichamelijke veiligheid en het gevaarlopende huis waar ze in wonen, waar ze zich kunnen verstoppen.

Emilia stort hoe langer hoe meer in, hoe hoger haar emoties oplopen, hoe meer hun huis overstroomt... Zullen ze zich uiteindelijk redden?

Door de opgebouwde spanning, al vanaf de eerste bladzijde, krijgt dit boek van mij dikke 4 sterren.