Krachtig ,ontroerend , meelevend, alles in één.

Op een indringende manier word je meegenomen in het verhaal. Lucia die emotieloos door het leven gaat en nergens echt om geeft.
Het nodigt uit tot meer te weten .Haar moeder die haar als zesjarige achterlaat in de auto -die ze uitzonderlijk deze keer - op slot doet als ze gaat inkopen doen.
Waar , waarom, wat is er gebeurd, wie doet zoiets? Vragen die je niet loslaten. De pijn die ze niet kan uiten met haar zwijgzame afwezige vader die zelf met teveel pijn en vragen zit. Onzeker ,onthecht en geen veilig nest-gevoel wordt ze het mikpunt van pesterijen op school.
Je voelt zelf de pijn door merg en been.
Dan de dood van de vader en de terugkomst 10 jaar later van het kind dat volwassen is geworden. Het huis dat ze binnenkomt en de ontdekking die ze doet. Beetje bij beetje wordt duidelijk dat de moeder nog leeft.
De zoektocht van de vader naar haar maakt ook duidelijk dat zijn pijn groter was dan al de rest ,en zo zijn leven bepaald heeft.
De wilskracht en tegelijk onzekerheid bij Lucia , om haar moeder op te sporen wordt door de vriendin van Lucia krachtig aangemoedigd. Geen weg terug, wat nog te verliezen. Zeer mooi. Het uiteindelijke slot en het verhaal van de moeder verduidelijkt iets maar dat is mijn mini min puntje, te weinig.
Enkele vragen blijven hangen bij mij maar dat is persoonlijk denk ik.
Prachtig boek en dat voor een eerste boek van Hannelore die ik enkel als zangeres hoorde in ook al een bijzonder repertoire.