Marcel, een boek over een familiegeheim (leeservaringsverslag)

Het boek dat ik gelezen heb, is Marcel van Erwin Mortier. Ik zou eerst willen beginnen met het onderwerp van het boek. Het gaat over een familiegeheim dat aan de familie blijft kleven. Een deel van dat familiedrama gaat over Marcel, een personage waar veel over wordt verteld. Als ik mijn mening mag geven over het boek en wat ik er van verwachte dan zal dat zijn dat ik het wel een goed verhaal vond, maar dat het wat moeilijker in elkaar zat als het gaat om opbouw. De eerste paar pagina’s zijn een soort van inleiding. Na deze inleiding begint het echte verhaal. Ik verwachte eerlijk gezegd een echt oorlogsverhaal, maar dit was niet het geval bij dit boek. Ik heb al eerder oorlogsverhalen gelezen en dit verhaal kan ik er niet mee vergelijken. Een ander onderdeel waar ik het over wil hebben zijn de personages. Ik vond de meeste personages wel sympathiek, maar er waren er toch een paar die me niet echt aardig leken. Een van deze personages was Norbert. Ik vond de indruk die hij had achtergelaten niet goed genoeg om hem aardig te vinden. Meer over de personages heb ik niet te zeggen, alleen dat het hoofdpersonage geen naam heeft. Ik weet wel dat hij rond de 9 of 10 jaar is. Dit kun je achterhalen, omdat er nog echt over een basisschool wordt gesproken. Dit kun je ook weten, omdat de volwassen hem echt nog behandelen als een klein kind. Het is ook zo dat het hoofdpersonage bij zijn grootouders woont. Wat hier de reden van is, werd niet gezegd. Ik merkte ook op dat de andere personages zeiden dat hij op Marcel lijkt. Ik kan ook een beetje vertellen over Marcel. Hij was redelijk jong en hij is een paar jaar ervoor gesneuveld aan het Duitse Oostfront. Ik ga nu meer vertellen over de opbouw en het taalgebruik. Zoals ik al eerder heb vermeld, vond ik dat de opbouw van het boek redelijk moeilijk was. Wel was het zo dat je na een tijdje wel doorhad dat je chronologisch aan het lezen was. Ondanks dat de opbouw moeilijk was, had ik geen probleem met het taalgebruik. Het was makkelijk te lezen. Je zag ook wel dat er af en toe in het dialect werd gepraat, maar dit was niet echt een probleem voor mij. Ik vond het ook fijn dat het boek niet lang was. Dit is niet omdat ik niet graag lees, maar ik denk als het langer was geweest dat het dan niet meer interessant was.