Natuur versus opvoeding

Dochter van het moeras

Na alle overweldigende recensies, was ik een beetje bang om dit boek te lezen. Een vriendin wees me op de #Hebbanbuzz, daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor, want het een uniek boek. Het is alsof Karen Dionne uit de losse pols vertelt, maar Dochter van het moeras, is spoorzoeken 2.0 . Het verhaal sluipt bij je naar binnen en laat niet meer los. Het is alsof je meekijkt door een vizier naar het gebeuren.

Zodra je het boek openslaat ben je in de harde realiteit van het moerasleven, in het leven van een jong meisje dat de wrede geschiedenis achter haar opvoeding niet begrijpt. Tot dat moment is de ware aard van haar vader onthuld - en misschien ook indirect haar eigen aard. Maar dat zal ze pas later begrijpen. Voor nu is het haar vader waar ze van houdt.

Het aangrijpende debuut overtrof mijn verwachtingen. De schrijfstijl is uitstekend, met een geweldige balans tussen spanning en ontwikkeling. Ook de wisseling tussen heden en verleden is vloeiend geschreven, zonder ook maar ergens irritatie op te wekken.

De personages voelen echt en het intrigerende decor van het moeras, voegt een extra laag toe aan het verhaal. De eerste zinnen waren meteen tekenend voor de rest.

‘Natuur versus opvoeding
Het verhaal begint rustig, maar je voelt de beklemming vanaf de eerste bladzijde. Wat is er allemaal misgegaan in dat moeras? Het verhaal roept onder het lezen vragen op, over onderdrukking en zelfbewustzijn, maar de antwoorden vind je eigenlijk op het eind netjes beantwoord terug. Het maakt de cirkel rond.

Tussen de gebeurtenissen door lees je fragmenten uit het sprookje van ‘’De dochter van de moeraskoning’’, van Hans Christiaan Andersen. Dat maakt enerzijds het lezen leuker, anderzijds leidt het een beetje af van het werkelijke verhaal. Dit komt omdat de schrijfstijl van Karen vloeiender is dan die van het sprookje.

Je kunt goed zien dat de auteur de omgeving goed kent, en de liefde voor het landschap spreekt uit de beeldende, kleurrijke beschrijvingen. Toch zijn de observaties van de jacht soms best heftig en je moet als lezer soms even slikken. In deze beklemmende thriller gaat het dan ook van kwaad tot erger met de hoofdpersonen en de spanning wordt naar het einde flink opgevoerd. Een machtsspel, dat culmineert naar het moment waarop iedereen zijn ware gezicht laat zien.

Al met al een knappe thriller met een verbluffend gevoel voor omgeving. Een van de beste boek die ik dit jaar gelezen heb!