Hypnotiserend en menselijk

“Ik ben de Bultrug
ik ben een zanger
in de oneindigheid van diepe waters
zing ik mijn liederen
ik ben walvis
de monarch der zeeën’’

Soepel glijdt de pokdalige bultrug door de wateren. Zijn prachtige gezang wordt gehoord, want ergens, in de oneindigheid van de zee, zwemt zijn geliefde. Maar de bultrug weet ook dat de bodem van de oceaan zal blijven trekken, dat op een dag die stille diepte weer naar hem zal lonken. En dat het dan moeilijk zal zijn om koers te houden.’’

De omslag van het prentenboek 'Het lied van de bultrug' is buitengewoon. Alleen het oog van de bultrug, vertelt je al duizend-en-een-verhalen. De nachtblauwe kleur (op beide boeken) is intrigerend en nieuwsgierig makend, de glanzende witte letters en spetters lijken boven het blauw te drijven.

Na de blauwe golfjes en het contrasterende mosterdgeel, komen de paginagrote, meer dan mooie illustraties van Bruno Vergauwen weer tevoorschijn. Het is een kennismaking met de bultrug, de Megaptera novaeangliae, bijna de grootste van allemaal. Hij neemt de lezer mee de oceaan in en voert daar zijn indrukwekkende schouwspel op. Ondanks dat lijf is hij een sierlijke danser, de mensen zien hem graag ‘optreden’.

Niet alleen de prenten zijn prachtig, de taal is dat ook. Als lezer kruip je in het hoofd en hart van de bultrug. Het is een verhaal vol eenzaamheid, maar ook vol vreugde, liefde en kortstondig geluk in de Arctische wateren. Hij duwt zijn reuzenziel door de stroming op zoekt naar verbinding en zingt zijn lied.

Net als de mens slaapt hij in de nacht en draagt hij duizend schaduwen met zich mee. Ultrasoon, zwart, onzichtbaar voor het oog. Soms met een bezwaard gemoed, verzwolgen door de golven, waarin kleine partikels zweven. Soms met een verlicht hart, als een lichte bries en los van zwaartekracht.

Eb en vloed
Ook hier, net als de novelle, een filosofisch verhaal dat meandert, uitnodigt tot reflectie, een hymne omwille van de grootsheid der dingen. Over eenzaamheid, verlangen, verbinding en de zin van het leven.
‘Mijn hart weegt tweehonderd kilo, neem het, neem alles!’
Terwijl de logge reus daarna lichtvoetig door het water beweegt, zingt hij voor zichzelf, eigenlijk meer een zacht neuriën, maar samen neuriën is nog mooier, besluit hij.

Ik heb onwijs genoten van beide boeken, maar het prentenboek steelt mijn hart. Het verhaal, de vertederende prenten. Het is een magisch prentenboek voor volwassenen. Ik laat me gewillig meevoeren en samen met de walvis huil ik zoute tranen. Walvisverdriet dat stolt op de bodem van de oceaan.

Coördinaten (78° 00' 57'' N / 012° 35' 12'' E)
Wil je precies weten waar de Bultrug je mee naar toeneemt, terwijl je door het blauwe water glijdt? Elke hoofdstuk is verrijkt met coördinaten waarmee je op Google Maps kan kijken in welk deel van de oceaan we zijn. Uiteindelijk eindig je in Nederland, in Den Hoorn. Je kunt er evt. ook nog een muziekje bij opzetten met walvisgeluid. De interactieve elementen maken het lezen nog leuker.

Aanrader voor wat oudere kinderen, of volwassenen, maar ook goed te gebruiken als themaboek, of om prenten te bekijken met wat jongere kinderen.

Voor wie nog meer wil weten!
Het lied van de bultrug is het libretto voor de theatervoorstelling, die Wim Opbrouck maakte is samenwerking met Te Gek!? Vanaf 11 maart 2022 in de Stadschouwburg van Mechelen

Het lied van de bultrug | Tekst Wim Opbrouck | Illustraties Bruno Vergauwen | Uitgever Manteau