Een verrassende ontknoping

Mijn volledige recensie is terug te vinden op:
https://linda-linea-recta.nl/stille-schreeuw/

Stille schreeuw is het debuut van Angela Marsons en het eerste boek in de serie met inspecteur Kim Stone in de hoofdrol. Het eerste deel van een inmiddels twaalf delen bestaande serie zo ontdekte ik op Goodreads

STILLE SCHREEUW
Het boek begint met een proloog uit 2004, Vijf personen hebben een onschuldig een kind vermoord.

Vijf gestalten vormden een vijfhoek rondom de heuvel vers uitgegraven grond. Alleen zij wisten dat dit een graf was.
Het spitten in bevroren grond onder de laag ijs en sneeuw leek op hakken in steen, maar ze wisselden elkaar af. Allemaal.
Een gat ter grootte van een volwassene zou langer hebben geduurd.

Vervolgens gaat het verhaal verder in het heden, als Teresa Wyatt, directrice van een privéschool wordt vermoord. Zij was blijkbaar één van de vijf. Meerdere moorden volgen.

Maar waarom ik? Teresa’s gedachten sloegen op hol. Zij was niet de zwakste schakel.
Ze schudde haar hoofd. ‘Ik heb niets gezegd,’ zei ze, Haar woorden waren amper hoorbaar.
Teresa realiseerde zich dat de anderen in het complot er geen idee van hadden wie ze in werkelijkheid moesten vrezen.

Het onderzoek komt in handen rechercheur Kim Stone en haar team. Kim lijkt een norse, niet zo sociale vrouw. Al snel blijkt dat daar persoonlijke redenen voor zijn.

Ze baande zich een weg naar het recherchekantoor zonder iemand goedemorgen te wensen en niemand deed dat bij haar. Kim was zich bewust van haar reputatie als kille, sociaal onhandige en emotieloze vrouw. Dit beeld weerhield collega’s ervan alledaagse onzingesprekjes te voeren en dat wilde ze graag zo houden.

CONCLUSIE
Door het wisselen van het perspectief, van Kim naar de dader en naar het slachtoffer, zit je meteen in het verhaal. Door de korte hoofdstukken blijft dat ook zo. Het was een voor mij totaal verrassende ontknoping. Met Stille Schreeuw als een veelbelovend debuut van Angela Marsons wordt ik zeer nieuwsgierig naar de rest.