Eerste helft boek sterk, tweede helft minder

Eugene Hamer wordt speciaal gevraagd voor een gruwelijke moord en na de beschrijving van het lijk heeft het verhaal je gelijk in de greep: ‘De man was met een touw onder zijn armen aan het plafond gehangen, met zijn handen achter zijn rug gebonden. Zijn voeten waren bij de enkels gebonden en naar achteren getrokken tot de hielen tegen zijn dijen zaten. Hij hing een halve met boven de vloer, recht onder de kristallen kroonluchter, en draaide zachtjes rond boven een grote plas grotendeels gestold bloed’(p. 12). En al snel blijkt dat hij niet de enige dode is: een vrouw, vermoord en vastgeknoopt op bed, een jongen vergeetachtig in de kledingkast. Een mysterieuze boodschap laat weten dat dit nog maar het begin is. Wat is hier aan de hand?

In het debuut van de Nederlandse doch Scandinavisch klinkende schrijver Johan Andersen jaagt Hamer samen met Neli Panka, een donkere vrouwelijke inspecteur en geïnteresseerd in het profileren van seriemoordenaars, op de moordenaar. Hun relatie begint stroef en wantrouwend, waardoor je nieuwsgierig raakt naar de ontwikkelingen. Lukt het hen om uiteindelijk samen te werken en de moordenaar te pakken? Wie is wel en niet te vertrouwen? Waarom zo’n gruwelijk decor? Wie zijn de overlevende jongetjes? Zomaar wat vragen die het debuut oproept tijdens het lezen.

Er zitten een aantal interessante elementen in dit boek. De kleine verwijzingen naar beroemde seriemoordenaars en Bijbelse teksten zijn goed verwerkt in het verhaal. Ook krijg je een kijkje in de kantoorpolitiek bij de politie. Wat als de media zich ermee bemoeien en er druk van hogerhand komt? Hoe gaan de personages hiermee om? Welke organisaties spelen allemaal een rol bij deze moord? Daarnaast belicht dit boek het slechte toekomstperspectief van ex-soldaten. Wat kunnen zij voor de samenleving betekenen na hun missies in het buitenland? Het laat weer even inzien dat er misschien meer waardering (en opvang) voor deze mensen moet komen. Verder zijn er ook veel personages en organisaties in deze thriller. Dat vraagt wel een oplettende leeshouding (of een notitieboekje) en zorgt voor een web van relaties. Ten slotte bevat de thriller ook mooie zinnen zoals ‘het kuchende geluid van pistolen met geluiddempers (…)’ en hanteert Andersen een expliciete schrijfstijl als het gaat om het beschrijven van de lijken en autopsies, zoals bovenstaand citaat aanduidt.

Echter heb ik wel twee kritische punten: de spanning en de val van Srebrenica. De kracht van een thriller is dat het spannend en verrassend is. Dat wordt in dit boek door twee elementen teniet gedaan. Ten eerste bevat het boek zo’n indeling waardoor heel duidelijk is wanneer je de volgende moord kunt verwachten. Element of surprise: weg! Ten tweede zit er halverwege het boek zo’n overduidelijke hint naar de moordenaar dat het lezen meer voelt als wachten op de bevestiging van mijn vermoedens dan ontdekken wie de moordenaar is. Verder staat er op de kaft van het boek dat de jacht op de moordenaar Hamer en Panka brengt op ‘het spoor van een omvangrijk netwerk (…) die zijn oorsprong blijkt te vinden in voormalig Joegoslavië en de val van Srebrenica’. Ik hoopte, gezien de status van ex-commando Hamer, dat de val van Srebrenica verweven werd in het verhaal en dat ik na het lezen van deze thriller hier meer informatie over had. Dat is echter niet het geval.

Bovengenoemde elementen zorgden ervoor dat halverwege het verhaal mijn waardering daalde. Het begin is goed, maar later verloor ik mijn enthousiasme. Lees je over de hint heen, is het een prima debuut gezien de positieve elementen. Voor mij was het helaas niet spannend en verrassend genoeg.

P.S. Er staat op p. 376 een klein foutje: iemand wordt tweemaal de bus ingegooid en de deur wordt tweemaal gesloten: ‘Even later werd X hardhandig op een koude metalen vloer gegooid en werd er een deur dichtgeschoven.’ (…) ‘X werd niet al te zachtzinnig in het busje gelegd en naar binnen geschoven. Een van de twee stapte bij X in en schoof de deur dicht (…)’.