Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Brrr...

Lisa Kiewit 14 november 2018
Jonathan wordt vrijgesproken, wegens gebrek aan bewijs, en mag terug de samenleving in. Daar is niet veel bijzonders. Zijn moeder is een eenzame, zwakke, oude vrouw. Het dorp waar ze wonen, loopt langzaam leeg omdat iedereen verhuist. Gelukkig heeft hij zijn hond Milk om mee te wandelen in de duinen. Alles verandert wanneer zijn buurmeisje Elke opduikt. Langzamerhand kom je als lezer erachter waarvoor Jonathan is opgepakt en hoe hij worstelt met zijn gevoelens en fantasieën.

Het sterke aan deze roman zijn de emoties die worden opgeroepen bij de lezer. Dit wordt gerealiseerd door de expliciete schrijfstijl van Inge Schilperoord. Aan de ene kant voel je namelijk walging bij de ideeën van Jonathan. Maar omdat hij ook walgt van zichzelf, zich schaamt voor zijn gevoelens en met deze tegenstrijdigheid worstelt, roept dat ook een gevoel van medelijden bij de lezer op. Verder raakte ik ook nieuwsgierig naar de titel van deze roman. Welke relatie hebben de vissennaam en het gestel van Jonathan met elkaar gemeen? Hier krijg je, naarmate de roman vordert, antwoord op.

De roman vraagt echter veel geduld van de lezer. Je leert Jonathan heel goed kennen en volgt zijn rollercoaster van emoties. Dat duurde naar mijn inziens soms wat te lang. Het boek wordt ietwat langdradig doordat er weinig gebeurt. Toch zetten de laatste dertig, veertig pagina’s de lezer weer op scherp. Interessant en goed aan het einde is dat het je achterlaat in verwarring. Welke drama heeft zich op de laatste pagina’s plaatsgevonden?

Deze roman lijkt me geschikt voor bovenbouw havo/vwo. Het bevat wel raadsels en wendingen, maar wegens de langdradigheid is het misschien iets minder geschikt voor bovenbouw havo. Tof boek om te bespreken in een leesclub overigens.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Lisa Kiewit