Aardig debuut

Samenvatting
Sergei Tokar werkt als diamantkoerier voor het Antwerpse bedrijf Medusa. Als hij op 29 mei met een koffer vol diamanten ter waarde van vier miljoen euro aankomt op het vliegveld van Delhi wordt hij tijdens zijn toiletbezoek overvallen. De daders vertrekken zonder een echt spoor na te laten. Het enige wat zij nalaten is de tekst “nonchaloir” geschreven in de nek van Sergei. Deze tekst zet de Indiase politie voor een raadsel. Als de eigenaar van Medusa, Viktor Gorgue, een Georgiër, van de roof op de hoogte wordt gesteld, neemt hij contact op met Paata Sirbiladze. Paata is een jeugdvriend van Viktor, maar ook de eigenaar van de diamanten en hij staat aan het hoofd van een Georgische misdaadorganisatie. Hij zet druk op Viktor om de zaak tot de bodem toe uit te laten zoeken en schakelt de hulp in van enkele van zijn medewerkers. Viktor zet op zijn beurt de verzekeringsmaatschappij Dia-Securis onder druk om de waarde van de diamanten uit te betalen. Albertien van der Valk, hoofd van de beveiliging van Dia-Securis en verantwoordelijk voor de beveiliging van de zending van de gestolen diamanten, wordt naar aanleiding van de roof ontslagen. Zij is een jonge, gedreven vrouw. Expert op het gebied van beveiliging en tegen haar verzoek in is de zending diamanten per koerier verstuurd. Zij had het liefst een beveiligde container gestuurd. Nu haar advies in de wind is geslagen en zij alsnog is ontslagen, gaat ze zelf op onderzoek uit. Met behulp van Mahendra, een Indiase limousinechauffeur, probeert ze de daders en de buit te achterhalen. Ook de luchthavenpolitie van Zaventem wordt op de zaak gezet. Beerke Wagenmaker, een oud-studiegenote van Albertien, krijgt het dossier op haar bureau en met behulp van Johannes, een ex-vriend en journalist, probeert zij uit te zoeken welke rol de Belgische partijen in deze brutale roof hebben gehad en welke invloed de Georgische maffia heeft gehad in deze zaak.

Conclusie
Jan van der Cruysse heeft twintig jaar als woordvoerder voor de luchthaven Zaventem gewerkt. In zijn werk als specialist crisiscommunicatie heeft hij veel ideeën opgedaan voor het schrijven van een boek. Dit boek is er uiteindelijk gekomen in de vorm van een thriller en heeft als titel ‘Bling Bling – een diamantroof in Delhi’ meegekregen.
Het eerste wat opvalt in de debuutroman van Van der Cruysse is de humor. In tegenstelling tot de meeste boeken begint hij met het dankwoord. Het dankwoord is geen saaie riedel geworden van een aantal namen die belangrijk zijn geweest voor hem tijdens het schrijven van het boek, maar een originele benadering waarin hij aangeeft hoe het boek tot stand is gekomen en hij eindigt met een ontmoediging ‘tenslotte wil ik elkeen en eenieder ontraden om zijn levenswandel te inspireren op dit avontuur, of om gedeelten hiervan te praktiseren, in of buiten het comfort van zijn eigen huiskamer’. Dit ontlokte een schaterlach en schepte een aangename verwachting voor het boek. Qua humor heeft de schrijver dit zeker waargemaakt. Het boek is doorspekt met leuke woordspelingen en ironische namen zoals ‘Ingrid Voorspoedt, de zeer onvoorspoedige vriendin van Sergei´. Het boek is echter een thriller en geen komedie en op het gebied van de thriller laat hij wel wat steken vallen. De enkele gruwelijke c.q. bloederige scène is niet genoeg om er een thriller van te maken. Een misdaadroman is het wel, maar bij een thriller verwacht ik meer op het puntje van de stoel te zitten, onderhuidse spanning te voelen en onverwachte spannende wendingen te beleven. Jan van der Cruysse gebruikt korte zinnen en korte hoofdstukken om de vaart in het verhaal te houden, maar bij tijd en wijle voelden enkele korte hoofdstukken als onnodig. Een hoofdstuk van een regel of vijf, dat puur even een plaatswisseling in het verhaal is, voelde gemaakt aan. Alsof het er in geschreven was om aan te geven dat het verhaal zich ook nog in India afspeelde en niet alleen in België. Hij probeert beeldend te schrijven, maar schiet daar nog wat te kort in. Om het beeld te creëren gebruikt de schrijver regelmatig enkele overbodig aandoende zinnen, die eerder de vaart uit het stuk halen dan dat ze een toevoeging zijn. De karakters in het boek blijven ook nog aan de oppervlakkige kant. Je komt als lezer niet veel over de hoofdpersonen te weten. Enkele uiterlijke karakteristieken, karaktertrekken en vaardigheden als blond, gedreven, intelligent, maar dat is het dan ook wel zo’n beetje. Er worden ook heel wat personen opgevoerd. De personagelijst beslaat vier pagina’s en veel van de genoemde personen hebben een kleine rol. Daarentegen zit de plot redelijk goed in elkaar en is die zeker verrassend te noemen. Jan van der Cruysse geeft het geheel ook nog een behoorlijk originele twist mee die mij zeker goed bevallen is. Al met al is het een aangenaam boek geworden. Zijn debuutroman krijgt van mij 3*