Intelligent geschreven psychologische thriller

Titel : De dode kamer
Auteur : Bronja Hoffschlag
Pagina’s : 712
Uitgever : Agemo

Het verhaal;
De broers Lennart en Misha Larsen worden al in hun tienerjaren wees. De impact van het verliezenvan hun ouders is enorm. Beide broers gaan hier anders mee om. Lennart is een type van ik leef van dag tot dag, geniet van het leven, drank, seks, drugs en werkloosheid vullen zijn leven. Misha daarentegen is een gevierd architect geworden. Hij is hoogbegaafd en heeft autistische trekken. Hierdoor heeft hij veel behoefte aan rust en regelmaat. Hij plant zijn leven tot op de minuut. Als Misha dan van de een op de andere dag zijn baan opzegt, naar Amerika verdwijnt en daar in de cel belandt voor een misdaad, kan Lennart het dan ook niet geloven. Dit is zo niet de broer die hij kent. Hij begint dan ook sterk te twijfelen of hij Misha überhaupt kent, of dat hij zijn eigen werkelijkheid omtrent zijn broer heeft gecreëerd. In vijf delen komen we langzaam maar zeker steeds meer te weten over Lennart en Misha en hoe Misha uiteindelijk in de gevangenis is beland. De eerste twee delen worden verteld vanuit Lennart en de laatste drie delen laat Misha zijn kant van de gebeurtenissen voorbij komen.
Mijn mening;
Ik vond het een heel goed boek. De opbouw van het verhaal is erg intelligent uiteengezet. Bronja Hoffschlag springt van heden naar verleden en weer terug op een zeer intrigerende manier. De kleine stukken informatie die ze telkens geeft, worden heel goed opgebouwd tot een logisch geheel. Dat ze de geschiedenis zowel vanuit Lennart als Misha laat zien, vind ik een aangename verrassing. Dezelfde situaties komen twee keer voorbij, maar dan vanuit het oogpunt van de broer die het verhaal verteld. Op deze manier verschaft ze een heel goed inzicht in hoe verschillend er naar een zelfde situatie wordt gekeken. Je leert beide broers daardoor ook kennen van uit hoe ze zichzelf zien en hoe de ander hen ziet. Dat intrigeert, dat zorgde ervoor dat ik voor beide broers begrip kon hebben. Hierdoor komen Misha en Lennart nog meer tot leven. Haar manier van schrijven spreekt mij aan. Intelligent, doordacht, empathisch. De manier waarop zij seriemoordenaar Donald Skinner tot leven brengt, bracht bij tijd en wijlen de kriebels in mijn lichaam op. Hoe ze in je hoofd gaat zitten met dit karakter. Echt heel goed. De sfeer in de Amerikaanse gevangenis wordt zo realistisch weergeven dat ik mij als Misha in deze gevangenis voelde. De interne strijd die Misha voert met betrekking tot zijn verleden, zijn gevoelens voor zijn broer, zijn vermogen tot het aangaan van relaties zijn levensecht. Als je van psychologische thrillers houdt, dan is dit boek wat mij betreft een absolute aanrader.
Ik kan ook niet wachten tot het tweede deel van de X-trilogie, De Skinner Methode uitkomt.
Het boek de dode kamer krijgt van mij 5*