Deze reeks kent zijn gelijke niet

Nico De Braeckeleer is ondertussen een gevestigde waarde in het jeugd- en kinderboekenlandschap. Met voldoende boeken op zijn naam om een kleine bibliotheek te vullen, zou het een wonder zijn als je als echte boekenfan nog nooit van deze schrijver hebt gehoord. Met zijn vierdelige reeks “Adem” begeeft Nico zich een zeldzame keer op het domein van Young Adults. De eerste twee delen uit de reeks zijn ondertussen al een eindje uitgelezen en dus was het de beurt aan “Vuurstorm”, deel drie en tevens het voorlaatste deel uit de serie. Bij aanvang krijg je als lezer een korte introductie te lezen, waarbij de auteur een recap van de voorgaande gebeurtenissen beschrijft. Met deze recap kan je perfect aan de slag als je de vorige delen hebt gelezen, maar verwacht niet dat dit een voldoende basis is om als onbekende met de reeks hiermee in te stappen. Heel wat karakterontplooiing en diepgang uit het verhaal zou op die manier ontbreken en dat zou zonde zijn voor zo’n ijzersterke reeks. Na de inleiding, wordt de draad onmiddellijk weer opgepikt bij de cliffhanger van het vorige boek. Het duurt dan ook niet lang voor de lezer opnieuw helemaal ondergedompeld is in de apocalyptische omgeving van “Adem”. De schrijfstijl tussen de drie reeds verschenen delen blijft naadloos doorlopen, haast alsof die allemaal in één beweging op papier werden gezet. Ook het verhaaltempo blijft netjes een zelfde structuur volgen. Ondertussen kennen we de belangrijkste personages al voldoende, zodat de schrijver slechts weinig tijd besteedt aan het beschrijvende aspect van hun achtergrond. Hij zorgt echter wel voor een verdergezette evolutie van zijn personages, die realistisch getrouw blijft aan wat we als lezer tot nu toe mochten ontdekken. In dit deel laat de schrijver ook nu weer zijn innerlijke George RR Martin op de diverse karakters los en gaan de moordpartijen gewoon door, waarbij hij af en toe een bepaalde scène extra in de verf zet door die lekker goor en gedetailleerd te beschrijven. In dit derde deel ligt de nadruk net wat minder op de grillige natuur, maar wordt meer een focus gelegd op het intermenselijke aspect van het verhaal en dat loont, want net als je dacht na deel twee dat we nu wel alles hadden beleefd, komt dan toch weer die frisse insteek in “Vuurstorm”. De reeks wordt aangeraden voor een Young Adult publiek en die zullen daar onmiskenbaar heel veel leesplezier aan beleven, maar ook meer ervaren jeugdige lezers zullen met Adem hun hart kunnen ophalen. Om maar niet te spreken van al die volwassenen die het dystopische aspect ongetwijfeld zullen smaken. Nico De Braeckeleer begon zijn reeks met een perfecte score en zet die zelfs in het derde deel probleemloos verder. Dit is een reeks die in ons taalgebied zijn gelijke niet kent.