Sterke opbouw, intrigirend tot het eind

Stel jezelf eens voor dat je Cecilia Fitzpatrick’s plaats inneemt, je vindt een brief van je man, terwijl die op handelsreis is ergens heel ver van huis en op die brief staan de woorden : “Enkel te openen na mijn dood”. Hoe lang denk je dat het zou duren alvorens je met een heet strijkijzer de brief open stoomt om de geheime inhoud te gaan doornemen?

En wat als we je zeggen dat je relatie met je knappe en toegewijde echtgenoot John-Paul de laatste tijd wel wat stroef verloopt, dat je al meer dan zes maanden geen sexuele relatie meer met hem hebt onderhouden, dat je dochter hem hoorde huilen in de badkamer en dat de twijfel in je hart sluipt? Dat is de premisse waarmee auteur Liane Moriarty ons aanvankelijk wat meer dan 100 pagina’s lang mee bevangen houdt.

hetgeheimvanmijnmancoverAlle echtgenoten en echtgenotes hebben dan wel in meerdere of mindere mate geheimen die ze liever voor zichzelf houden, maar het geheim van John-Paul is op z’n zachtst uitgedrukt niet van de minste. En toch moeten we er meteen bij zeggen dat het niet het voor de hand liggende geheim is van dertien-in-een-dozijn stationsromannetjes.

Schrijfster Moriarty, die bij ons nog niet echt voet aan de grond kreeg, toont met deze titel dat ze veel meer kan dan zomaar de populaire fictie volgen. Haar realistische personages konden zo uit het echte leven gestapt zijn als je vriendin, je buur of de oppas van je kinderen en ze weten meteen je sympathie voor zich te winnen. Stuk voor stuk zijn bezitten ze net de juiste combinatie van aardigheidjes en onhebbelijkheden om zichzelf als akelig levensecht af te schilderen.

Het verhaal behelst de historie van drie vrouwelijke protagonisten die door diverse al dan niet dramatische gebeurtenissen hun levenslijnen zien verstrengelen tegen de achtergrond van een kleinburgerlijk dorpje in Australië.

Cecilia is een beetje de moderne huisvrouw die zo uit een magazine lijkt te zijn weggelopen. Naast het huishouden, een paasfeest voor de hele familie, haar taak als voorzitster van het oudercomité op haar dochters school en het opvoeden van de drie dochters slaagt ze erin een succesvolle bijjob te volbrengen als Tupperware-verkoopster. Rachel is een schoolsecretaresse die als weduwe de onopgeloste moord op haar dochter toen die 16 was, nog steeds niet heeft verwerkt en die nu haar kleinzoon uit haar leven ziet glippen wanneer haar zoon en schoondochter besluiten naar het buitenland te verhuizen. En tenslotte is er Tess, een zelfstandige onderneemster die samen met haar man en haar nicht een zaak heeft in de reclamewereld en die net heeft vernomen dat haar man en nicht verliefd zijn op elkaar.

In tegenstelling tot wat de nogal vrouwelijk ogende cover van dit boek laat uitschijnen, weet de auteur haar publiek zonder enige moeite onder te dompelen in een spannende mix van mysterie en moord, maar weet ze dit ten allen tijde op uiterst wereldlijke wijze naar voor te brengen. Dit is niet zomaar een zoveelste vrouwenroman, maar een schrijfsel dat jong en oud zonder genderonderscheiding nagelbijtend laat verder bladeren. Moriarty’s hoge verhaaltempo en innemende personages maken het wachten op de onthulling van John-Paul’s geheim absoluut de moeite waard. Daarbij ontwijkt ze heel behendig de traditionele valkuilen waarbij de mannelijke tegenspelers worden afgeschilderd als slechterikken en onhandige bedriegers. De mannen in “Het Geheim van mijn Man” zijn volledig uitgebouwde en volwaardige personages die met evenzoveel liefde en overtuiging hun gezin behartigen als de vrouwen die de hoofdrol mogen wegdragen.

Tussen de drie verweven verhalen, weet Moriarty overtuigend de nuances van liefde en huiselijkheid weer te geven en hoe een misverstand of inderhaast gemaakte beslissing vergaande gevolgen kan hebben. “Het Geheim van mijn Man” leest zo lekker weg dat je het voor geen geld ter wereld voor jezelf wenst te houden.