Lezersrecensie
Een boek zoals geen ander
Voor ik ga slapen is geschreven door S.J. Watson, hij is geboren in 1971 in Engeland in Stourbridge. Hij studeerde aan de Universiteit van Birmingham en daarna verhuisde hij naar Londen. Hij schreef enkel s’ avonds en in het weekend fictie want in de loop van de dag had hij het druk als gespecialiseerde in de diagnose en behandeling van slechthorende kinderen. Watson werd in 2009 geaccepteerd voor de eerste cursus van ‘Writing a Novel’ aan de Faber Academy en daar kwam dan ‘voor ik ga slapen’ uit.Het was zijn eerste debuut, dit jaar heeft hij een nieuw boek uitgebracht: Tweede leven.
Voor ik ga slapen gaat over Christine die wakker wordt in een bed dat ze niet kent, met een man die ze niet kent, in een omgeving die ze niet kent. Ze weet niets van wat er de vorige nacht gebeurt is. Terwijl ze naar de badkamer loopt probeert ze deze bizarre situatie te verklaren als een meisje van 20 die na een avondje uit een one night stand heeft gehad. wanneer ze in de spiegel kijkt en ontdekt dat de 40-jarige vrouw die ze in de spiegel ziet haar spiegelbeeld is schiet ze in paniek. De man waarnaast ze wakker is geworden vertelt haar dat ze een ongeluk heeft gehad en dat ze s’ ochtend als ze wakker worden al haar herinneringen gewist. Hij vertelt haar dat hij haar man is, dat ze al tweeëntwintig jaar getrouwd zijn en dat ze in haar eigen huis is. Dan vertrekt hij naar zijn werk en laat hij Christine in de war achter. Helemaal overstuur wordt Christine gebeld door een zekere dokter Nash. Hij vertelt haar dat zij zijn patiënte is en dat ze een dagboek bijhoud waar ze alles in opschrijft wat ze die dag meemaakt. Zo kan ze aan de hand daarvan toch een beetje op de hoogte blijven van de gebeurtenissen die zich in haar verleden hebben afgespeeld. Wanneer ze aan haar dagboek begint ontdekt ze dat Ben haar lang niet alles vertelt. Hoe moet ze nu weten wie ze kan vertrouwen als ze zich er s’ ochtends toch niks meer van zal herinneren.
De filmrechten van het boek zijn verkocht aan Ridley Scott.
Watson gebruikt een ik – verteller wat ik zeer confronterend vond als je je inleeft in het verhaal. Het doel van die ik- verteller is van dichtbij meemaken hoe moeilijk het wel niet moet zijn voor een persoon die zoiets meemaakt. Je wordt samen met haar in het onbekende gedompeld en door de innerlijke gedachten en gesprekken die ze voert worden die onduidelijkheden nog eens bevestigd en beleef je al de gevoelens en angsten samen met haar. Samen zijn jullie één en samen gaan jullie door deze nachtmerrie. Het boek begint met een deel VERHAAL, dat deel bevat het dagboek waar het eigenlijk allemaal mee begint. Daar ontdekt ze zichzelf en ontdek jij Christine samen met haar. Ze ontdekt allerlei soorten verschrikkelijke gebeurtenissen die in het verleden hebben plaatsgevonden en waar je samen met haar achter kan komen. Ze beseft dat ze haar geheugen echt kwijt is en zich moet vastklampen aan alles wat ze nog heeft van haar verleden: het dagboek. Elk moment dat ze kan pent ze neer wat er die dag is gebeurt en wat ze de moeite waard vind om te onthouden. Als lezer is het in de eerste stadia van het boek natuurlijk niet altijd simpel om te volgen omdat er ook veel herhaalt wordt. Christine herinnert zich natuurlijk niets als ze s’ ochtends wakker wordt terwijl jij als lezer alles onthoud. Het dagboek is voor haar een leidraad en na een poosje ga je jezelf als lezer er even hard aan vastklampen als het personage zelf. Het tweede deel is een blik naar het verleden, een flashback. Daarin ga je mee in het schrijven van het dagboek. De twijfel of iets werkelijk gebeurd is of het allemaal maar een illusie is zorgt voor spanning en angst. Doordat ze zich niets herinnert en ze weet dat Ben niet te vertrouwen is creëert de auteur een constant wantrouwen tegenover de nevenpersonages. Het zorgt voor een constante psychologische onzekerheid. Het boek wordt dan ook een psychologische thriller genoemd. Ik vind dat zeer toepasselijk. Het is niet zo dat er in het boek echt veel gewelddadige scènes zijn, het zijn meer de ontdekkingen en de choquerende gebeurtenissen die er voor zorgen dat je er meer mentaal mee zit dan fysiek. Het werd me als lezer persoonlijk soms ook even teveel omdat het zeer moeilijk is om te beseffen dat er mensen zijn die dit werkelijk meemaken of toch een soort zoals bv. Dementie. Door dit boek kom je tot besef wat dat inhoud en hoe de omgeving en het individu daarmee omgaan.
Ik vond het boek persoonlijk een geslaagde keuze. Alhoewel ik er soms wel wat meer van had verwacht. Mijn mama had mij dit boek aangeraden omdat zijzelf het een topper vond en wou dat ik het ook zou lezen omdat ze ook wel het gevoel van betrokkenheid had ervaren. Zelf vond ik het soms wat langdradig, het is natuurlijk logisch dat je ook rekening moet houden met het feit dat je personage niets meer weet s’ ochtends dus dat er regelmatig herhaling in voorkomt, maar soms vond ik het een keer teveel of soms was het ook teveel van het goede. Waarmee ik dan bedoel dat het er twee of drie hoofdstukken hetzelfde aan toeging terwijl je als lezer zat te hunkeren op vooruitgang. Het feit dat er vanaf pagina één al wordt beweert dat Ben niet te vertrouwen is zorgt voor een continue sfeer van mysterie rond het boek en rond het verhaal. Je begint zelf te speculeren en op zoek te gaan naar aanwijzingen om hem toch maar te verdenken van een leugen of een achtergehouden detail. Het irriteerde me enorm dat er over sommige info heel langzaam werd gedaan voor je die meekreeg, dat je al lang hints had gekregen en een vermoeden had maar dat dat vermoeden nooit concreet gemaakt werd. Maar die traagheid zorgde er wel voor dat ik wou blijven lezen omdat ik erachter wou komen of het waar was of niet.
Watson heeft een zeer goede schrijfstijl om haar verhaal in weer te geven. Je voelt ook dat ze vertrouwt is met wat ze schrijft en je krijgt een waar besef van de ultieme noodzaak van herinneringen. Ze zorgt er voor dat je even stilstaat bij het leven van zo’n persoon. Ze heeft me als levensles meegegeven dat het individu dat je nu bent enkel kan zijn wie ze is, als ze weet wie ze geweest is, op dit moment is, en wil worden.
BIBLIOGRAFIE:
Geraadpleegd op 25/10/2015 op: https://www.hebban.nl/boeken/voor-ik-ga-slapen-sj-watson
Geraadpleegd op 25/10/2015 op: https://en.wikipedia.org/wiki/Before_I_Go_to_Sleep
Voor ik ga slapen gaat over Christine die wakker wordt in een bed dat ze niet kent, met een man die ze niet kent, in een omgeving die ze niet kent. Ze weet niets van wat er de vorige nacht gebeurt is. Terwijl ze naar de badkamer loopt probeert ze deze bizarre situatie te verklaren als een meisje van 20 die na een avondje uit een one night stand heeft gehad. wanneer ze in de spiegel kijkt en ontdekt dat de 40-jarige vrouw die ze in de spiegel ziet haar spiegelbeeld is schiet ze in paniek. De man waarnaast ze wakker is geworden vertelt haar dat ze een ongeluk heeft gehad en dat ze s’ ochtend als ze wakker worden al haar herinneringen gewist. Hij vertelt haar dat hij haar man is, dat ze al tweeëntwintig jaar getrouwd zijn en dat ze in haar eigen huis is. Dan vertrekt hij naar zijn werk en laat hij Christine in de war achter. Helemaal overstuur wordt Christine gebeld door een zekere dokter Nash. Hij vertelt haar dat zij zijn patiënte is en dat ze een dagboek bijhoud waar ze alles in opschrijft wat ze die dag meemaakt. Zo kan ze aan de hand daarvan toch een beetje op de hoogte blijven van de gebeurtenissen die zich in haar verleden hebben afgespeeld. Wanneer ze aan haar dagboek begint ontdekt ze dat Ben haar lang niet alles vertelt. Hoe moet ze nu weten wie ze kan vertrouwen als ze zich er s’ ochtends toch niks meer van zal herinneren.
De filmrechten van het boek zijn verkocht aan Ridley Scott.
Watson gebruikt een ik – verteller wat ik zeer confronterend vond als je je inleeft in het verhaal. Het doel van die ik- verteller is van dichtbij meemaken hoe moeilijk het wel niet moet zijn voor een persoon die zoiets meemaakt. Je wordt samen met haar in het onbekende gedompeld en door de innerlijke gedachten en gesprekken die ze voert worden die onduidelijkheden nog eens bevestigd en beleef je al de gevoelens en angsten samen met haar. Samen zijn jullie één en samen gaan jullie door deze nachtmerrie. Het boek begint met een deel VERHAAL, dat deel bevat het dagboek waar het eigenlijk allemaal mee begint. Daar ontdekt ze zichzelf en ontdek jij Christine samen met haar. Ze ontdekt allerlei soorten verschrikkelijke gebeurtenissen die in het verleden hebben plaatsgevonden en waar je samen met haar achter kan komen. Ze beseft dat ze haar geheugen echt kwijt is en zich moet vastklampen aan alles wat ze nog heeft van haar verleden: het dagboek. Elk moment dat ze kan pent ze neer wat er die dag is gebeurt en wat ze de moeite waard vind om te onthouden. Als lezer is het in de eerste stadia van het boek natuurlijk niet altijd simpel om te volgen omdat er ook veel herhaalt wordt. Christine herinnert zich natuurlijk niets als ze s’ ochtends wakker wordt terwijl jij als lezer alles onthoud. Het dagboek is voor haar een leidraad en na een poosje ga je jezelf als lezer er even hard aan vastklampen als het personage zelf. Het tweede deel is een blik naar het verleden, een flashback. Daarin ga je mee in het schrijven van het dagboek. De twijfel of iets werkelijk gebeurd is of het allemaal maar een illusie is zorgt voor spanning en angst. Doordat ze zich niets herinnert en ze weet dat Ben niet te vertrouwen is creëert de auteur een constant wantrouwen tegenover de nevenpersonages. Het zorgt voor een constante psychologische onzekerheid. Het boek wordt dan ook een psychologische thriller genoemd. Ik vind dat zeer toepasselijk. Het is niet zo dat er in het boek echt veel gewelddadige scènes zijn, het zijn meer de ontdekkingen en de choquerende gebeurtenissen die er voor zorgen dat je er meer mentaal mee zit dan fysiek. Het werd me als lezer persoonlijk soms ook even teveel omdat het zeer moeilijk is om te beseffen dat er mensen zijn die dit werkelijk meemaken of toch een soort zoals bv. Dementie. Door dit boek kom je tot besef wat dat inhoud en hoe de omgeving en het individu daarmee omgaan.
Ik vond het boek persoonlijk een geslaagde keuze. Alhoewel ik er soms wel wat meer van had verwacht. Mijn mama had mij dit boek aangeraden omdat zijzelf het een topper vond en wou dat ik het ook zou lezen omdat ze ook wel het gevoel van betrokkenheid had ervaren. Zelf vond ik het soms wat langdradig, het is natuurlijk logisch dat je ook rekening moet houden met het feit dat je personage niets meer weet s’ ochtends dus dat er regelmatig herhaling in voorkomt, maar soms vond ik het een keer teveel of soms was het ook teveel van het goede. Waarmee ik dan bedoel dat het er twee of drie hoofdstukken hetzelfde aan toeging terwijl je als lezer zat te hunkeren op vooruitgang. Het feit dat er vanaf pagina één al wordt beweert dat Ben niet te vertrouwen is zorgt voor een continue sfeer van mysterie rond het boek en rond het verhaal. Je begint zelf te speculeren en op zoek te gaan naar aanwijzingen om hem toch maar te verdenken van een leugen of een achtergehouden detail. Het irriteerde me enorm dat er over sommige info heel langzaam werd gedaan voor je die meekreeg, dat je al lang hints had gekregen en een vermoeden had maar dat dat vermoeden nooit concreet gemaakt werd. Maar die traagheid zorgde er wel voor dat ik wou blijven lezen omdat ik erachter wou komen of het waar was of niet.
Watson heeft een zeer goede schrijfstijl om haar verhaal in weer te geven. Je voelt ook dat ze vertrouwt is met wat ze schrijft en je krijgt een waar besef van de ultieme noodzaak van herinneringen. Ze zorgt er voor dat je even stilstaat bij het leven van zo’n persoon. Ze heeft me als levensles meegegeven dat het individu dat je nu bent enkel kan zijn wie ze is, als ze weet wie ze geweest is, op dit moment is, en wil worden.
BIBLIOGRAFIE:
Geraadpleegd op 25/10/2015 op: https://www.hebban.nl/boeken/voor-ik-ga-slapen-sj-watson
Geraadpleegd op 25/10/2015 op: https://en.wikipedia.org/wiki/Before_I_Go_to_Sleep
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
