100 jaar en nog zoveel avonturen

In de 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden maken we kennis met Allan en zijn vriend Julius. Ze zitten op Bali. Door een hele reeks gebeurtenissen vertrekken ze hier en maken zo heel wat avonturen mee.

In het voorwoord lezen we waarom Jonas Jonassen besloten heeft een tweede boek te maken over de 100-jarige man. Na dit voorwoord was ik heel benieuwd geworden naar dit boek. Het is zijn manier om bepaalde situaties in het heden te beschrijven en zijn mening erover kwijt te kunnen.

Voor mij is dit het allereerste boek van Jonas Jonasson. Ik las zijn eerste boek van de 100-jarige man niet. Hierdoor is het in het begin wat moeilijk te volgen. Er wordt regelmatig verwezen naar het eerste boek. Het is zeker wel te begrijpen, maar al deze verwijzingen zijn natuurlijk vreemd voor mij. Gelukkig is het verhaal volledig losstaand buiten de verwijzingen, het is te lezen zonder voorkennis van het eerste boek.

Allan is een kwieke 100-jarige die door zijn ad rem manier van doen heel veel klaar krijgt en zich overal weet uit te praten. Dit geeft het verhaal soms een beetje humor mee. Voor mij is de humor alleen niet goed genoeg uitgewerkt, ik mis het luidop lachen bij dit boek, zoals ik verwacht had.

Door de vele hedendaagse onderwerpen leest het boek vlot door. Bij de meeste situaties weet je wel waar er naar verwezen wordt. Dit zorgt er ook wel voor dat dit boek snel gedateerd zal zijn. Wie wilt er binnen 10 jaar nog lezen over al deze gebeurtenissen? Voorlopig zijn ze toch zeker geen historisch belangrijke gebeurtenissen. Ik ben zelf niet zo hard geïnteresseerd in de wereld politiek. Voor mij was het dan ook allemaal iets te veel. Na een tijdje begon de actualiteit me wat te vervelen.

De 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden is een leuk boek als je geïnteresseerd bent in de hedendaagse wereldpolitiek. Voor mij allemaal iets te ver van mijn bed.