Lezersrecensie
Moordend eerste deel van een fantastische serie!
De vrouw in de kooi is het eerst boek uit de serie Q die Jussi Adler-Olsen schreef tussen 2007 en 2015. Dit boek was wederom een schot in de roos na zijn andere bestseller Alfabethuset. Jussi Adler-olson is een Deense schrijver die na een gevarieerde scholing eerst ging werken bij verschillende uitgevers. In 1985 schreef hij een biografie over Groucho Marx. Dit was zijn eerste eigen boek en hierdoor werd hij al redelijk bekend. Na Alfabethuset (1997), Firmaknuseren (2003) en het Washingtondecreet (2006) begon hij aan serie Q. De meeste boeken die hij schreef zijn thrillers of misdaadromans. Het grootste deel van zijn boeken werd vertaald, waaronder dit boek en dat maar liefst in 14 landen.
De serie Q-boeken gaan over Carl Mørck, een oudere brigadier die nu de leiding gaat nemen over een nieuwe afdeling genaamd 'afdeling Q'. De afdeling onderzoekt afgeschreven moordzaken. Het eerste deel is dus de vrouw in de kooi waarin Carl met behulp van zijn nieuwe assistent Assad, op de map over de mysterieuze verdwijning van politica Merete Lynggaard stuit. Hierbij besluiten ze deze zaak als hun eerste onderzoek te nemen. Hoewel de media 5 jaar geleden, toen Merete verdween de zaak als een zelfmoord afschreef, heeft Carl het gevoel dat dit niet klopt. Met behulp van Assad zoeken ze naar de waarheid achter de verdwijning.
Hoewel dit boek geen prijzen heeft gewonnen worden er een aantal lovende woorden over uitgesproken: ‘In dit boek komen een moordende druk op de hoofdfiguur en een dramatische race tegen de klok samen met een anarchistisch gevoel voor humor, dat ervoor zorgt dat Adler-Olsens helden en schurken steeds weer voorzien zijn van een geloofwaardig menselijk karakter.’ – Der Spiegel ‘Een briljante misdaadthriller die je in één ruk uitleest en waardoor je direct verlangt naar een nieuw deel.’ – Jyllands-Posten
Hoewel ik het eens ben met deze woorden vind ik persoonlijk dat het boek traag op gang komt. Eenmaal in het verhaal heb je inderdaad onmiddellijk zin om het uit te lezen zodat je de waarheid kan ontdekken. Jussi zorgt ervoor dat je je aandacht erbij houdt en zelf mee kan zoeken naar antwoorden.
Door vaak van personage te wisselen in het verhaal wordt de spanning verhoogt want natuurlijk wil je weten wat er gaat komen. Dit is wel een van de moeilijkheden die dit goed boek met zich mee draagt. Je moet namelijk geconcentreerd blijven om alles tot in de puntjes te kunnen volgen. Een tweede moeilijkheid voor mij was, dat het boek vooral voor volwassenen geschreven is. Ik denk dat ik als jongere het boek anders heb ervaren dan als volwassenen het ervaren. Er zijn vaak ook moeilijke woorden in te vinden en doordat het in mijn kindertijd geschreven is, weet ik niet zo veel over de maatschappij van toen. Dit is anders dan het actuele (politiek, cultureel en rechterlijk) van vandaag de dag. Het auctoriale vertelstandpunt laat je meer van de omgeving proeven waardoor je je midden in het verhaal voelt. Jussi’s zeer gedetailleerde vertelstijl zorgt ervoor dat dit gevoel nog eens word vergroot. Ik leerde uit het boek hoe moeilijk het wel is om als politieman een onderzoek juist uit te voeren en om te kunnen gaan met de grote druk die op je schouders ligt.
Het begin van het boek verloopt wat stroef en dit zorgt ervoor dat het moeilijker is om snel te blijven doorlezen. Dit komt waarschijnlijk doordat de afdeling Q nog moet worden opgestart en je eigenlijk nog niets over het onderzoek te weten komt waar het boek naar mijn mening eigenlijk juist om gaat. Naarmate je verder leest wordt het boek duidelijker en spannender waardoor je in een stroomversnelling terecht komt en je het boek niet meer wilt weg leggen. Doorheen het verhaal kom je langs alle kanten meer te weten over de verdwijning en kan je er zelf over gaan speculeren. ‘Wie was Metere?’, ‘Waar is ze nu?’, ‘Leeft Merete Lynggaard nog?’ en ga zo maar verder.
Ik kan begrijpen dat het trage begin vele lezers afschrikt en velen de neiging hebben het boek weg te leggen. Maar eens je door dit begin bent, wil je niets anders meer dan verder lezen om het einde te weten te komen.
Ik vond het dus een adembenemend boek dat je vastgrijpt en je choqueert. Door dit boek te lezen heb ik zin gekregen om me nog meer onder te dompelen in Jussi’s buitengewone schrijfstijl die je laat smachten naar meer.
De serie Q-boeken gaan over Carl Mørck, een oudere brigadier die nu de leiding gaat nemen over een nieuwe afdeling genaamd 'afdeling Q'. De afdeling onderzoekt afgeschreven moordzaken. Het eerste deel is dus de vrouw in de kooi waarin Carl met behulp van zijn nieuwe assistent Assad, op de map over de mysterieuze verdwijning van politica Merete Lynggaard stuit. Hierbij besluiten ze deze zaak als hun eerste onderzoek te nemen. Hoewel de media 5 jaar geleden, toen Merete verdween de zaak als een zelfmoord afschreef, heeft Carl het gevoel dat dit niet klopt. Met behulp van Assad zoeken ze naar de waarheid achter de verdwijning.
Hoewel dit boek geen prijzen heeft gewonnen worden er een aantal lovende woorden over uitgesproken: ‘In dit boek komen een moordende druk op de hoofdfiguur en een dramatische race tegen de klok samen met een anarchistisch gevoel voor humor, dat ervoor zorgt dat Adler-Olsens helden en schurken steeds weer voorzien zijn van een geloofwaardig menselijk karakter.’ – Der Spiegel ‘Een briljante misdaadthriller die je in één ruk uitleest en waardoor je direct verlangt naar een nieuw deel.’ – Jyllands-Posten
Hoewel ik het eens ben met deze woorden vind ik persoonlijk dat het boek traag op gang komt. Eenmaal in het verhaal heb je inderdaad onmiddellijk zin om het uit te lezen zodat je de waarheid kan ontdekken. Jussi zorgt ervoor dat je je aandacht erbij houdt en zelf mee kan zoeken naar antwoorden.
Door vaak van personage te wisselen in het verhaal wordt de spanning verhoogt want natuurlijk wil je weten wat er gaat komen. Dit is wel een van de moeilijkheden die dit goed boek met zich mee draagt. Je moet namelijk geconcentreerd blijven om alles tot in de puntjes te kunnen volgen. Een tweede moeilijkheid voor mij was, dat het boek vooral voor volwassenen geschreven is. Ik denk dat ik als jongere het boek anders heb ervaren dan als volwassenen het ervaren. Er zijn vaak ook moeilijke woorden in te vinden en doordat het in mijn kindertijd geschreven is, weet ik niet zo veel over de maatschappij van toen. Dit is anders dan het actuele (politiek, cultureel en rechterlijk) van vandaag de dag. Het auctoriale vertelstandpunt laat je meer van de omgeving proeven waardoor je je midden in het verhaal voelt. Jussi’s zeer gedetailleerde vertelstijl zorgt ervoor dat dit gevoel nog eens word vergroot. Ik leerde uit het boek hoe moeilijk het wel is om als politieman een onderzoek juist uit te voeren en om te kunnen gaan met de grote druk die op je schouders ligt.
Het begin van het boek verloopt wat stroef en dit zorgt ervoor dat het moeilijker is om snel te blijven doorlezen. Dit komt waarschijnlijk doordat de afdeling Q nog moet worden opgestart en je eigenlijk nog niets over het onderzoek te weten komt waar het boek naar mijn mening eigenlijk juist om gaat. Naarmate je verder leest wordt het boek duidelijker en spannender waardoor je in een stroomversnelling terecht komt en je het boek niet meer wilt weg leggen. Doorheen het verhaal kom je langs alle kanten meer te weten over de verdwijning en kan je er zelf over gaan speculeren. ‘Wie was Metere?’, ‘Waar is ze nu?’, ‘Leeft Merete Lynggaard nog?’ en ga zo maar verder.
Ik kan begrijpen dat het trage begin vele lezers afschrikt en velen de neiging hebben het boek weg te leggen. Maar eens je door dit begin bent, wil je niets anders meer dan verder lezen om het einde te weten te komen.
Ik vond het dus een adembenemend boek dat je vastgrijpt en je choqueert. Door dit boek te lezen heb ik zin gekregen om me nog meer onder te dompelen in Jussi’s buitengewone schrijfstijl die je laat smachten naar meer.
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
