Veelzijdig, spannend en indrukwekkend.

Het meisje in de brief vertelt het verhaal van Ivy, een tienermeisje dat ongewenst zwanger raakt en naar St. Margaret’s wordt gestuurd. St. Margaret’s is een wreed, door nonnen geleid tehuis voor ongehuwde moeders. Dit alles speelt zich af in 1956.

Jaren later, in 2017, krijgt journaliste Samantha van haar grootmoeder een aantal oude brieven, geschreven door Ivy, terwijl ze in St. Margaret’s verblijft. Uit deze brieven spreekt zoveel wanhoop en verdriet, dat Samantha hier meer over wil weten. Ze stuit op een aantal verdachte sterfgevallen en alle betrokken personen worden genoemd in de brieven. Haar onderzoek wordt een race tegen de klok omdat St. Margaret’s op het punt staat afgebroken te worden en daarbij mogelijk de oude geheimen met zich meeneemt.

De cover van het boek is beeldend: een klein meisje, helemaal alleen voor een ouderwets mooi hek. Het maakt nieuwsgierig naar het verhaal. Het boek is opgedeeld in hoofdstukken, welke zich telkens in een andere tijd of een ander perspectief afspelen. Dit maakt dat het een boek is om met aandacht te lezen, het is geen makkelijk leesbaar tussendoortje. De brieven van Ivy zijn in een ‘schrijfletter’ gedrukt, waardoor het gevoel van het lezen van een brief versterkt wordt.

Door de wisselende perspectieven van tijd en persoon is de stijl in het begin even wennen. Als je eenmaal in het verhaal zit, wil je alleen maar verder lezen, meer weten. Wat is er gebeurd, wie is Kitty, waar komen de brieven vandaan? Het boek start als een roman en eindigt als een thriller.

In het nawoord wordt verteld dat hoewel het verhaal fictief is, tehuizen als St. Margaret’s in de genoemde periode echt bestaan hebben. Ook het wrede regime daar is helaas niet fictief. Dit maakt het verhaal nog indrukwekkender en voor deze tijd onvoorstelbaar.

Kortom: een veelzijdig verhaal dat zeker de moeite waard is gelezen te worden!