Of niet?

Stille wateren valt meteen op door zijn bijzondere cover: gele tulpen, waarvan één afgesneden is. Samen met de titel maakt dit nieuwsgierig naar het verhaal over Sophie.

Wat gebeurt hier? Dat is het gevoel dat overheerst als je het eerste deel van het boek leest. Sophie is 29 jaar, woont bij haar ouders en wordt erg klein gehouden. Sophie kan niks, Sophie mag niks. Intussen wordt duidelijk dat er 10 jaar geleden iets is gebeurd, maar wat?

Het boek ademt een bedrukte sfeer. Je kunt je niet voorstellen waarom Sophie, een ogenschijnlijk jonge, slimme meid, zich zo laat onderdrukken. Hoezo bepalen haar ouders haar hele leven en wordt ze nog geen avondje alleen gelaten? Laat staan dat ze een sociaal leven heeft.

Verderop in het boek wordt steeds meer duidelijk hoe de situatie in elkaar zit. Of niet?

Nagelbijtend spannend is het verhaal niet. Toch wil je als lezer steeds verder lezen, omdat je de situatie wilt begrijpen. Het boek eindigt met een redelijk onverwacht, ietwat onbevredigend slot.