Ik zal verder gaan waar de flaptekst ophoudt. Adam heeft dus alles wat hij zich ooit maar kan wensen. Maar lanzaam begint hij meer en meer sympathie te kweken voor Trion, wat hij zelfs gaat beschouwen als een goed en eerlijk bedrijf. Daarentegen huivert hij van de achterbakse manieren van Wyatt, dat hem chanteert en misbruikt. Op een gegeven moment besluit hij dat de maar vol is en dat er een einde moet komen aan deze waanzin. Hoe hij dat voor ogen heeft vertel ik niet, want dan zou je het boek niet meer hoeven te lezen.

Het boek leest zich lekker weg. Finder heeft een lekkere vlotte schrijfstijl, wat erg aanspreekt. Ik had soms zelf het idee dat het een beetje neigde naar de literaire kant. Ook het verhaal over zijn vader, maakt dat je je verbonden voelt met Adam. De zwarte humor van zijn vader was trouwens erg goed uitgewerkt. Wat ook een pluspunt is, is dat Adam eigenlijk een soort van anti-held is. Hij is een doodnormale jongen van 26 jaar die van het ene ongeluk in het andere terechtkomt. De dingen die fout kunnen gaan, gaan ook fout. Dit gegeven vond ik erg interessant, omdat het afwijkt van de normale helden in thrillers.
Verder is er steeds een soort van spanning aanwezig die ervoor zorgt dat je steeds weer een hoofdstukje verder leest. Een groot pluspunt dus. Al met al een frisse thriller die gaat over een redelijk nieuw onderwerp in thrillerland, namenlijk bedrijfsspionage. Ik heb me vermaakt met dit boek en daar is het precies om te doen geweest.