Opal

Opal gaat een stapje verder dan Onyx. De wereld wordt steeds verder opgebouwd, je komt als lezer meer te weten over de historie, de mogelijkheden en ook zeker de krachten en zwaktes van de Luxen. En ook Katy moet deze dingen ondervinden. De ene iets prettiger dan de andere, maar één ding is zeker. Haar leven zal nooit meer normaal zijn. Ze is voorgoed aan Daemon verbonden en zijn vastberaden om samen te werken en de geheime organisatie te saboteren. Maar ze moeten daarvoor hulp aannemen van een redelijk onbetrouwbare persoon. Ze hebben veel over voor hun familie en geliefdes, maar misschien is het niet genoeg. Wat als liefde niet altijd alles overwint?

Ondanks dat er ondenkbare dingen gebeuren en Katy moeilijke tijden door moet maken, er is altijd wel ergens tijd voor een grapje, gevatte opmerkingen of voor gekke gewoontes. Dit maakt het verhaal wat luchtiger net als de gemakkelijke schrijfstijl. Korte zinnen en hoofdstukken. Één vertelperspectief en dus maar één manier waarop je het verhaal kunt interpreteren. Als er was gekozen voor meerdere perspectieven had de serie waarschijnlijk uit het dubbele aantal delen bestaan.

Er komen meer gevaren en dreigingen in voor wat voor meer spanning en sensatie zorgt. Het is aan de andere kant niet helemaal realistisch omdat er maar twee volwassenen in het verhaal een grotere rol hebben. Matthew die niet altijd aanwezig is, en de moeder van Katy heeft zo een drukke baan dat ze geen flauw idee heeft wat er zich soms in haar huis afspeelt. Dat komt natuurlijk heel goed uit voor Katy en haar bovennatuurlijke vrienden, maar het zorgt er wel voor dat alles nét goed uit komt en er geen argwaan wordt gewekt bij volwassenen. Af en toe is het verhaal ook niet echt onvoorspelbaar. Wanneer Katy bijvoorbeeld besluit om nog éven alleen in het bos te blijven omdat ze zo een euforisch gevoel heeft. Dan voel je gewoon dat er wat staat te gebeuren.

Maar het is een geweldige serie als je van YA boeken houdt met wat fantasy, humor en spanning op en top.