Wildcard

De Neurolink van Hideo was een ondenkbare uitvinding. Een van de hoogtepunten: Warcross. Een spel waarin de teams in een virtuele wereld spelen om dé winnaar van het jaar te worden. Maar Emika, premiejager en pro-hacker, wist de regels te omzijlen en het spel te saboteren, met onvoorziene gevolgen. Ze kwam achter de daadwerkelijke reden dat Hideo het algoritme in de Neurlink had geplaatst. En nu moet ze hem tegenhouden voordat de wereldbevolking eraan ten onder gaat. Samen met het winnende team van Warcross bedenkt ze een plan, maar er is nóg iemand die het op het algoritme heeft voorzien. Haar enige kans om te slagen is om haar vijand ‘Zero’ in vertrouwen te nemen. Maar is dat wel genoeg in deze uiterst digitale en onvoorspelbare wereld?

De wereld van Warcross, de Neurlink en het bijbehorende spel zijn wonderbaarlijk goed neergezet door auteur Marie Lu. Als je het eerste deel hebt gelezen en het wel kon waarderen, ben je waarschijnlijk ontzettend benieuwd naar het vervolg. Desondanks is het tweede deel bijna niet te vergelijken met het eerste. De personages zijn zo goed als allemaal bekend, sommigen worden verder uitgewerkt en anderen verdwijnen meer naar de achtergrond, maar de digitalisering blijft centraal staan, maar nu op een heel ander niveau: wereldwijd. Want wat doet men als de digitalisering zo ver is ontwikkeld dat er gevaren ontstaan voor de mensheid? Dit is een ethische kwestie de sterk de boventoon heeft in dit verhaal. De manier waarop de auteur de digitale wereld beschrijft en hoe zij de lezers erin mee neemt is erg bijzonder. Want ook al zijn wij niet bekend met een aantal van de ontwikkelingen die in dit verhaal hebben plaats gevonden, ze komen wel steeds dichterbij.

Als lezer hoef je niet per se veel te weten over technologie. Veel dingen worden in fijne en begrijpelijke taal uitgelegd, maar voor iemand die niet echt thuis is in de technologische ontwikkelingen of er eigenlijk helemaal niks mee heeft, is dit verhaal misschien niet helemaal weggelegd. Het verhaal berust dus op een ethische kwestie die steeds dichter bij onze werkelijkheid komt. Hierdoor ga je als lezer waarschijnlijk ook nadenken over je eigen gebruik van digitale apparaten en de digitalisering in het algemeen. Want hoe zouden wij reageren als we in Emika’s schoenen zouden staan? Elektronica beheerst ons leven steeds meer en dat wordt in dit verhaal uitvergroot, maar niet zodanig dat het ongeloofwaardig wordt. Hiervoor heb je wel wat fantasie en inlevingsvermogen nodig. Maar lezers van YA die veel met elektronica of games bezig zijn zullen deze boeken dan ook echt verslinden.

Naarmate het verhaal vordert wordt het steeds indringender, spannender, soms wat ongeloofwaardiger maar zeker ook intenser. Er komt steeds meer op het spel te staan en door de manier waarop de Neurolink en het algoritme aan elke gebruiker zijn gelinkt, ook steeds gevaarlijker. De last die Emika als personage op zich neemt en met zich meedraagt stapelt zich op en als lezer wil je daardoor weten hoe het nou uiteindelijk af zou lopen voor haar, haar vrienden en de rest van de gebruikers.

Het einde is niet zozeer open als gesloten. Het kan dus eigenlijk nog alle kanten op. Een derde deel is niet uitgesloten en binnen dit verhaal met dit thema ook niet onmogelijk.