Bizar

Grunberg is erin geslaagd om de bezetenheid en woede van de hoofdpersoon tot in het bizarre neer te zetten. Het lijkt steeds dat er niet veel gekke dingen gaan gebeuren, en toch, voor je het weet sta je weer te kijken wat hij allemaal doet. Het maakt dat je wilt doorlezen.

Het boek laat je o.a. ook nadenken over je eigen ik. Zo zegt de hoofdpersoon dat je echte ik pas naar voren komt als je de controle kwijt bent kwijtgeraakt... Gezien het verhaal kun je je afvragen of dat in zijn geval wel zou moeten willen.
Ik geef drie sterren omdat ik het boek zeker het lezen waard vond, maar het wel als langdradig heb ervaren. Gedachtengangen hoefden van mij niet steeds herhaald te worden en gebeurtenissen mogen soms iets sneller beschreven worden. Maar je leest toch door omdat je wilt weten wat deze hoofdpersoon gaat uitvoeren.