Surrealistisch en spiritueel

Op vijftienjarige leeftijd besluit Kafka Tamura van huis weg te lopen. Zijn moeder en zus zijn reeds lang geleden weg gegaan van zijn onhandelbare vader. Hij neemt zijn rugzak en vertrekt met de bus. Het wordt een zoektocht naar onderdak en eten, maar ook een zoektocht naar zichzelf, naar zijn moeder en zus, met de voorspelling van zijn vader op zijn hielen. Kafka krijgt hulp uit verschillende hoeken en er ontstaan vriendschappen. En dan is er nog Nakata, een oude heer die met katten praat.

‘Kafka op het strand’ is in het heden en verleden geschreven, wat het verhaal ongewoon maakt. Kafka Tamura vertelt in het heden, Nakata vertelt in het verleden.

Het begin van het boek voelt raar en onlogisch aan. Het wekt de indruk dat er losse verhalen op papier staan, maar naarmate het verhaal uitgediept wordt komt de samenhang naar boven en is het goed opgebouwd. De lezer wordt meegevoerd in een surrealistische en spirituele wereld zonder zweverig te worden. Doorheen het verhaal worden levensvraagstukken gesteld. Haruki vestigt ook de aandacht op het feit dat verantwoordelijkheid nemen voor je eigen daden belangrijk is.

De hoofdpersonages zijn uitvergroot uitgewerkt en zijn bijgevolg niet-alledaagse karakters. Hoewel er toch bepaalde eigenschappen of gebeurtenissen herkenbaar zijn. Allen zijn ze op zoek (geweest) naar zichzelf en hun levens lopen tot op een bepaalde hoogte synchroon. Bijvoorbeeld dat de vijftienjarige leeftijd centraal staat en er op die leeftijd iets gebeurt wat een verandering teweegbrengt: Kafka die wegloopt van huis, Mevrouw Saeki, Hoshino de vrachtwagenbestuurder. Deze zoektocht naar het binnenste en het hogere maken het boek tijdloos.
De personages met hun eigenheden zorgen ook voor een glimlach op je gezicht voor wie die humor door de letters wil zien.

Murakami’s schrijfstijl is vlot. Het boek is lijvig maar het blijft boeien. De verbeeldingskracht en van Haruki is bewonderenswaardig. Schrijven over het bovennatuurlijke met levensvragen zonder de moraalridder te zijn is durven. Ook positief is dat de hoofdstukken niet te groot zijn.

Favoriete citaten:
-pag. 189: ‘…wie niet bij machte is zich ergens een voorstelling van te maken, is waarschijnlijk ook niet in staat zich ergens verantwoordelijk voor te voelen.’
-pag. 382: ‘En openbaringen stijgen uit boven het alledaagse niveau van oorzaak en gevolg.’
-pag. 452: ‘Zolang ik leefde, was ik iemand.’