Lezersrecensie
Een heel aangrijpende aanklacht tegen een systeem
Sarah Crossan is een Ierse schrijfster. In 2012 debuteerde ze met een Young Adult boek ‘The weight of water’. Hierop volgde nog drie andere Young Adult boeken. Pas in 2021 gaf Sarah Crossan haar eerste volwassene roman uit.
‘Nieuwe Maan’ is vertaald uit het Engels door Sabine Mutsaers.
De 7-jarige Joe neemt de telefoon op. Zijn tien jaar oudere broer Ed zegt hem koudweg dat hij gearresteerd is voor iets wat hij niet gedaan heeft. Uiteindelijk wordt Ed veroordeeld tot de doodstraf.
Je verwacht een ‘normaal’ prozaverhaal, geschreven in klassieke volzinnen, ellenlange beschrijvingen, dialogen, … . Maar dat is het niet. Heel het verhaal is in vrije dichtvorm geschreven. Deze stijl is toch even wennen. Al snel wen je er als lezer aan en het gaat vooruit. Geen woord te veel, geen woord te weinig.
De verdeling in hoofdstukken doet me ook denken aan een kinderboek. Enkele hoofdstukken zijn echt heel kort. Nog geen pagina. De schrijfstijl is ook direct. A staccato.
Naarmate het boek vordert wordt het meer en meer duidelijk dat het gezin waarin Ed en Joe opgroeiden, ontwricht was. Het frappante is dat die ontwrichting niet helemaal aan de basis ligt van Ed’s arrestatie.
Er komen ook verrassende wentelingen in het boek, onverwacht. Centrale thema’s zijn onvoorwaardelijke broederliefde, vertrouwen (of een gebrek eraan), geloof maar vooral gerechtigheid (of de afwezigheid hiervan). Een flinke portie filosofie ontbreekt ook niet.
Hoewel het redelijke zware thema’s zijn in ook een voor ons zware en abnormale setting, verwerkt Sarah Crossan hier ook een portie humor en sarcasme in. Wat het dan weer draaglijker maakt.
Er passeren redelijk wat personages de revue. Maar Crossan werkt ze niet allemaal helemaal uit. Enkelen krijgen maar een vermelding, anderen nemen de hoofdrol in.
Van bij het begin heeft dit boek me bij de keel gegrepen. Het start al met de ‘abnormale ‘ vorm. De zeer directe schrijfstijl in combinatie met de zware thema’s leggen behoorlijk wat mentaal gewicht in de schaal. Tot op het einde blijft het een vraag hoe het gaat eindigen.
Helemaal interessant is het echte einde, het nawoord. Inspiratie voor ‘Nieuwe Maan’ heeft Crossan gehaald uit een BBC documentaire ‘Fourteen Days in May van 1987. Ook andere twee boeken heeft Sarah Crossan geïnspireerd tot het schrijven van dit boek.
Aangrijpend, beklijvend en deze ‘aanklacht’ heel goed onder woorden gebracht.
Citaten
‘ … je kunt alle feiten weten over iemand … maar je zult nooit precies doorhebben wat zo iemand drijft.’
‘Nieuwe Maan’ is vertaald uit het Engels door Sabine Mutsaers.
De 7-jarige Joe neemt de telefoon op. Zijn tien jaar oudere broer Ed zegt hem koudweg dat hij gearresteerd is voor iets wat hij niet gedaan heeft. Uiteindelijk wordt Ed veroordeeld tot de doodstraf.
Je verwacht een ‘normaal’ prozaverhaal, geschreven in klassieke volzinnen, ellenlange beschrijvingen, dialogen, … . Maar dat is het niet. Heel het verhaal is in vrije dichtvorm geschreven. Deze stijl is toch even wennen. Al snel wen je er als lezer aan en het gaat vooruit. Geen woord te veel, geen woord te weinig.
De verdeling in hoofdstukken doet me ook denken aan een kinderboek. Enkele hoofdstukken zijn echt heel kort. Nog geen pagina. De schrijfstijl is ook direct. A staccato.
Naarmate het boek vordert wordt het meer en meer duidelijk dat het gezin waarin Ed en Joe opgroeiden, ontwricht was. Het frappante is dat die ontwrichting niet helemaal aan de basis ligt van Ed’s arrestatie.
Er komen ook verrassende wentelingen in het boek, onverwacht. Centrale thema’s zijn onvoorwaardelijke broederliefde, vertrouwen (of een gebrek eraan), geloof maar vooral gerechtigheid (of de afwezigheid hiervan). Een flinke portie filosofie ontbreekt ook niet.
Hoewel het redelijke zware thema’s zijn in ook een voor ons zware en abnormale setting, verwerkt Sarah Crossan hier ook een portie humor en sarcasme in. Wat het dan weer draaglijker maakt.
Er passeren redelijk wat personages de revue. Maar Crossan werkt ze niet allemaal helemaal uit. Enkelen krijgen maar een vermelding, anderen nemen de hoofdrol in.
Van bij het begin heeft dit boek me bij de keel gegrepen. Het start al met de ‘abnormale ‘ vorm. De zeer directe schrijfstijl in combinatie met de zware thema’s leggen behoorlijk wat mentaal gewicht in de schaal. Tot op het einde blijft het een vraag hoe het gaat eindigen.
Helemaal interessant is het echte einde, het nawoord. Inspiratie voor ‘Nieuwe Maan’ heeft Crossan gehaald uit een BBC documentaire ‘Fourteen Days in May van 1987. Ook andere twee boeken heeft Sarah Crossan geïnspireerd tot het schrijven van dit boek.
Aangrijpend, beklijvend en deze ‘aanklacht’ heel goed onder woorden gebracht.
Citaten
‘ … je kunt alle feiten weten over iemand … maar je zult nooit precies doorhebben wat zo iemand drijft.’
2
Reageer op deze recensie
