Een heerlijke familegeschiedenis

Er zijn veel boeken geschreven over de tweede wereldoorlog, maar niet zo veel over de periode erna. De nasleep voor de Duitse bevolking, het ijzeren gordijn, de DDR.
Dat was dan ook wat me zo aansprak in dit boek, dat en de prachtige vogel op de voorkant. 

In Heimweeland volgen we twee verhalen, eentje in de huidige tijd en eentje van ca. 1945 tot 1977. We maken eerst kennis met Milla, een eenzame vrouw zonder echte vrienden of familie, op puberzoon Neo na. Om de leegheid en eenzaamheid te vullen zoekt Milla verloren geraakte plekken. Tijdens zo'n zoektocht in een Duits bos vindt ze zo'n plek. Een oud hotel, nu compleet overwoekerd. Er ligt een dagboek en langzaam raakt Milla geboeid door de familiegeschiedenis, behorende bij het hotel en dagboek. 
We leren de familie Dressel kennen. De familie die bij het hotel hoorde en die daar leefden voor, tijdens en na de tweede wereldoorlog. Een grote familie met geheimen.
Om en om speelt een hoofdstuk zich af in de huidige tijd en het verleden. Maar naar het eind van het boek raken deze steeds meer verstrengeld.

Het moet je liggen om een boek te lezen waarin om en om een hoofdstuk uit een ander perspectief komt. Voor mij maakt het dat ik verder wil lezen. Hoe is het nu met Milla en Neo, hoe is het nu met de Dressels… Ik vond beide verhalen interessant.
Het verhaal van Milla gaat over vriendschap, je zelf open stellen. De Duitse naoorlogse geschiedenis is fascinerend en droevig, maar ook zeker door de persoonlijke aspecten van de familierelaties.

Het boek leest vlot, je kan het hotel, bos en omgeving duidelijk voor je zien en de personages zijn levendig. 
Ik heb genoten van het verhaal, zowel de geschiedenis als de familie. 
Echt een aanrader voor wie van historische romans houdt.