Hoge verwachtingen

Elk jaar worden meisjes die 16 jaar worden een jaar lang weggestuurd uit de samenleving om hun magie kwijt te raken. Dit wordt het Genadejaar genoemd. Als ze terugkomen, wordt er geloofd dat ze gereinigd zijn. Ze mogen dan bij hun man gaan wonen, als ze voorafgaand aan het Genadejaar uitgekozen zijn door een man, of ze moeten gaan werken op een plek die voor hen bepaald is.

Het Schaduwjaar volgt Tierney’s Genadejaar. Tierney is 16 geworden en gelooft niet dat ze door een man gekozen zal worden. Ze is dan ook verbijsterd als Michael, een goede vriend van haar, haar uitkiest als zijn toekomstige vrouw. Ze ontvangt een sluier en wordt met de andere meisjes naar een kamp gebracht waar ze aan hun lot worden overgelaten. Hun magie zal zich openbaren en ze moeten deze zien kwijt te raken.

Over het Genadejaar wordt niet gesproken. Tierney weet daarom niet goed wat ze kan verwachten, maar dat het zwaar wordt is duidelijk. Elk jaar komen de meisjes gebroken, zowel mentaal als fysiek, terug van het Genadejaar. Als ze al terugkomen.

Het boek snijdt het onderwerp van vrouwenonderdrukking, zusterschap, vriendschap en jaloezie aan. Mooie en heftige onderwerpen voor een young adult verhaal. In de eerste 100/150 pagina’s wordt op een heldere manier uitgelegd hoe de wereld van het Schaduwjaar in elkaar zit en hoe de verhoudingen tussen de verschillende personages en de mannen en vrouwen zijn.

Het eerste deel van het boek deed me erg denken aan The Handmaid’s Tale, maar dan in een YA-jasje. Het gedeelte waarin de meisjes worden weggevoerd naar een plek buiten de samenleving, deed me denken aan The Hunger Games. De meisjes worden aan hun lot overgelaten en er ontstaat daardoor direct een vijandige en grimmige sfeer.

Hoewel ik het onderwerp van het verhaal erg interessant en vrij goed uitgewerkt vind, stoort het me dat het merendeel van de personages niet echt wordt uitgewerkt. Er gebeuren heftige dingen (16-jarige meisjes die worden uitgehuwelijkt, onderdrukt en in een bos worden achtergelaten), maar ik voelde me niet verbonden met de meeste meisjes. Ze hebben allemaal een naam, maar ze hebben geen achtergrondverhaal, geen context, geen karaktereigenschappen.. Het zijn alleen namen.

Ook werd ik niet enthousiast van de ‘instaromance’. Het ene moment was Tierney bang, boos, verdrietig en het volgende moment was ze verliefd en wilde ze weglopen met iemand die ze niet eens kent.. Het klopt niet bij hoe we Tierney tot op dat punt in het verhaal hebben leren kennen en voor mij voegde deze ‘relatie’ ook weinig toe aan de rest van het boek.

De boodschap die ik uit het boek heb gehaald is dat vrouwen elkaar moeten steunen in plaats van tegenwerken. Dat je samen sterker staat. Dat je door jaloezie en wreedheid geen stap verder komt. Dit is een mooie en belangrijke boodschap.

Ik had hoge verwachtingen van Het Schaduwjaar. Ik had er lovende recensies over gelezen en ik wilde het boek graag super goed vinden. Ik merkte alleen dat ik niet gegrepen werd door het verhaal en dat ik mezelf niet verbonden voelde met de personages.

Daarom geef ik het boek 3 van de 5 sterren.