Het gevecht om vrijheid

In The 100 leeft de mensheid in een ruimteschip dat rond de aarde zweeft, omdat onze planeet door een nucleaire kernramp onleefbaar is geworden. 100 jeugdgevangenen worden naar de aarde gestuurd om te onderzoeken of deze planeet ondertussen weer leefbaar is. Dit boek wist me aan het fantaseren te zetten en ik kon dan ook niet anders dan de rest van de trilogie meteen bestellen toen ik het eerste boek uit had.

Homecoming is het vervolg op The 100 en Day 21. Als je deze boeken nog niet gelezen hebt, kan onderstaande review spoilers bevatten. Over Homecoming zelf spoiler ik natuurlijk niet!


De 100 jeugddelinquenten die vanaf het ruimteschip naar de aarde werden gestuurd om te onderzoeken of de aarde weer leefbaar is, beginnen langzaam te wennen aan het leven op aarde. Wanneer de rest van de Kolonie hen achterna reist uit de ruimte, dreigt alles wat ze zo zorgvuldig hebben opgebouwd geruïneerd te worden. De 100 moeten vechten voor hun vrijheid uit angst alles te verliezen.

Clark leidt een grote reddingsoperatie wanneer de schepen van de Kolonie neerstorten op aarde, terwijl ze eigenlijk liever op zoek zou gaan naar haar ouders. Ook Bellamy moet een belangrijke keuze maken: vechten voor zijn nieuwe leven of vluchten voor de wraakzuchtige leiders van de Kolonie die nog een appeltje met hem te schillen hebben. Ondertussen wordt ook Wells, de natuurlijke leider van de 100, gedwongen te luisteren naar vice-kanselier Rhodes.

Het leukste aan Homecoming is hoe de puzzelstukjes van de eerdere boeken langzaam in elkaar vallen. Opnieuw wordt het verhaal vertelt uit vier verschillende perspectieven, die van Clarke, Wells, Bellamy en Glass. Ik heb geen echte favoriet, maar vind ze allemaal erg leuk. Dit komt denk ik vooral doordat alle personages een degelijke backstory hebben, waardoor je echt het gevoel krijgt ze allemaal te kennen. Alle vier onze hoofdpersonages komen op hun eigen manier in conflict met vice-kanselier Rhodes, een gemene man die denkt dat hij ook op aarde gemakkelijk het heft in handen kan nemen. Gelukkig geven de jongeren zich niet snel gewonnen.


Hoewel Homecoming ontzettend spannend is, was ik ergens toch een beetje teleurgesteld. Aan het einde komen alle lijntjes wel heel gemakkelijk bij elkaar en er worden weinig woorden vuilgemaakt aan een ontknoping. Bovendien vind ik dat de afloop voor één personage wel een heel overdreven happy end brengt. Dit voelde een beetje alsof Kass Morgan zich er gemakkelijk vanaf wilde maken.

Waar Day 21 me met een lyrisch gevoel achterliet, schoot Homecoming toch net iets te kort. Voor mij blijft het tweede boek het beste in de serie. Wat niet wegneem dat ik enorm heb genoten van deze originele en spannende trilogie van Kass Morgan. De diversiteit aan kick-ass personages, de verschillen tussen het leven in de ruimte en het leven op aarde en de combinatie van spanning en romantiek hebben mijn hart gestolen. Enkel het einde had voor mij iets realistischer en uitgebreider gemogen.

Ik heb trouwens wel gelezen dat er een vierde boek gaat komen (!), dus wie weet wordt mijn feedback daarin verwerkt - haha - en gaan we een einde tegemoet dat iets beter is uitgewerkt!
Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.