Adembenemend mooi post-apocalyptisch verhaal

Eerder dit jaar haalde ik vol goede moed De Oversteek uit de bibliotheek, maar toen ik plotseling een nieuwe job kreeg bracht ik de 992 pagina's tellende pil ongelezen terug. Toen ik echter de #justincroninchallenge voorbij zag komen op Hebban besloot ik me toch in te schrijven voor de leesclub, want dit prachtige post-apocalypstische boek stond al veel te lang ongelezen op mijn TBR. Ik werd ingeloot en zo geschiedde: de afgelopen weken dook ik onder in de post-apocalyptische toekomstvisie van Cronin, een duistere wereld vol vampieren, en ik vond het adembenemend mooi.
De Oversteek vertelt het verhaal van de gevolgen van een uit de hand gelopen experiment met virussen, uitgevoerd door het Amerikaanse leger en de Amerikaanse overheid. De FBI ronselde 12 ter dood veroordeelde gevangenen én een zesjarig meisje als proefpersonen. Wanneer de twaalf proefpersonen, de viralen, uitbreken loopt het helemaal mis.

100 jaar later. De Amerikaanse bevolking is in grote getale uitgestorven - slechts enkelen weten zichzelf in koloniën in leven te houden. Zonder ook maar enig idee hoe het er in de rest van de wereld aan toe gaat. Zijn er nog meerdere koloniën met mensen? En heeft het virus Europa bereikt? De personages hebben geen idee en hetzelfde geldt voor jou als lezer. En dan ontmoeten ze Het Meisje Uit Het Niets - en vanaf dat moment zal niemands leven ooit nog hetzelfde zijn. Er ontstaat een tweedeling in de kolonie en sommigen besluiten te vertrekken.

Als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ik op voorhand toch een beetje afgeschrikt werd door het enorme aantal pagina's van dit boek. Toch wordt het verhaal nergens saai of traag. Cronin schrijft met ontzettend veel details, maar weet het zo te brengen dat alle dingen die hij vertelt ertoe doen en ergens toe dienen. Het plot zit ijzersterk in elkaar en gaandeweg begrijp je de verbanden tussen verschillende personages en verhaallijnen en valt ieder puzzelstukje in elkaar.Juist doordat Justin Cronin de tijd neemt om zijn personages te introduceren en ze van een degelijk achtergrondverhaal te voorzien maakt dat de personages in De oversteek levensecht aanvoelen. Niemand is perfect, veel personages hebben duistere kanten en toch durft Cronin het aan om ook gebroken personages hoop te geven. Vanaf begin af aan was ik geïntrigeerd door Amy, maar ook Wolgast en Carter wisten mijn hart te stelen. beide op hun eigen manier. Van het Peter groepje later in het boek vind ik Michael, Sara, Hollis en Alissa het tofst - maar stiekem zijn deze personages gewoon allemaal erg leuk.

De oversteek is een boek dat moeilijk binnen één genre te vangen is. Cronin noemt het zelf een western en een road novel. Als je De oversteek als een western wilt analyseren, dan zie ik Amy als 'De eenzame cowboy' die haar intrede doet in een wereld geteisterd door viralen (ipv bandieten) en die de gemeenschap waar ze als buitenstaander toekomt probeert te verlossen van het kwaad. Oftewel, je kunt de grote lijnen van het klassieke western plot zeker in dit boek ontdekken. Ook de kenmerken van een road novel zie ik zeker terug in De Oversteek en niet alleen doordat Peter en co op reis gaan naar Colorado. Vooral de tegenstelling tussen grote lege vlakten en de beklemmendheid van de bunkers waarin ze overnachten en de manier waarop de mensen in de kolonie in angst samengepakt leven, schept voor mij de sfeer van de road novel.

Toch neig ik zelf meer naar het science fiction en het fantasy genre om dit boek te beschrijven: Voor mij is De oversteek een post-apocalyptisch verhaal met paranormale tinten. Het verhaal toont de wereld na een crisis van apocalyptisch formaat, waar de wetenschap ten grondslag aan lag.De Oversteek is een adembenemend mooi verhaal dat je van pagina 1 tot 992 zal meeslepen in een angstaanjagende toekomstvisie. Wetenschappelijk onderzoek heeft de wereld letterlijk ten val gebracht en de overgebleven mensen leven opeengepakt samen uit angst voor viralen. Maar dan is daar onverwacht Het Meisje Uit Het Niets. Kan zij de kolonie verlossen van de viralen? Of is ze juist de bron van al het kwaad?

Het fantastische plot vol spanning, de levensechte personages en de oneindige originaliteit zorgen ervoor dat ik echt niet meer kan wachten om in het vervolg te beginnen (dat ik gelukkig van de Goede Sint mocht ontvangen!). Ik weet niet precies wanneer de leesclub van De Twaalf op Hebban begint, maar ik weet niet of ik het wachten zolang volhoud. Zeker door de mysterieuze woorden op het einde van De Oversteek, zou ik graag zo snel mogelijk verder lezen in deze trilogie.Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.