The Road; fantastisch geschreven maar een onbevredigend plot

Ik had hoge verwachtingen van The Road, niet alleen omdat de synopsis – over een vader en zoon die moeten overleven in een post-apocalyptische wereld – me ontzettend aanspreekt. Maar ook omdat mijn professor van het keuzevak 'Vergelijkende Literatuurwetenschap' altijd naar dit boek verwijst als hij het heeft over dystopieën en The Road hierbij in één adem noemt met 1984, Brave New World en The Hunger Games. Bovendien weet ik dat dit boek vele prijzen heeft gewonnen – waaronder de Pulitzer Prize for Fiction in 2007.

De schrijfstijl van Cormac McCarthy is wondermooi in dit boek. Op het eerste gezicht komt het heel simplistisch over, maar hierdoor zijn juist alle opmerkingen raak. Als je eenmaal aan de schrijfstijl gewend bent, dan laat het je ook niet meer los. Ik heb tijdens het lezen echt super veel mooie quotes kunnen verzamelen..

Maar buiten deze mooie schrijfstijl heb ik helaas weinig positiefs te melden over The Road. Ik vond het boek namelijk heel erg tegenvallen.. Naar mij idee was het boek een constante herhaling van zichzelf (ze lopen over de weg – ze hebben geen eten meer en staan op het randje van de dood – ze vinden eten – ze lopen over de weg etc.), met af en toe een ontmoeting met de bad guys. Eigenlijk gebeurt er vrij weinig gedurende deze 307 pagina’s..

En het einde?! Ik wil niet spoileren, maar ik vond het zo teleurstellend! Ik had een climax verwacht en niet zo’n vaag – en onrealistisch – einde. Nee, ik verwachtte eigenlijk dat het einde het hele boek goed zou maken, dat het lezen mijn kostbare tijd waard was, maar dit is naar mijn mening ook niet gebeurd..

Helaas kon The Road mijn hoge verwachtingen niet waarmaken. Ik ben verliefd geworden op de schrijfstijl, maar het verhaal zelf wist me nauwelijks te raken. Een gemiste kans!

Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.