Een droevig, maar mooi verhaal over dementie

Hersenschimmen gaat over Maarten Klein, die langzaam verdwaald in zijn eigen herinneringen. Soms vergeet hij het heden en leeft hij in het verleden. Soms weet hij niets meer. En al deze verschillende hersenschimmen luiden het begin van zijn dementieproces in.

Maarten Klein, 71 jaar, woont in de Verenigde Staten samen met zijn vrouw Vera en hun hond Robert. De kinderen, Kitty en Fred, hebben ze al een hele tijd niet meer gezien. Bij het laatste bezoek dachten Maarten en Vera hetzelfde - misschien was dit wel de laatste keer dat we de kinderen zagen. Voor zijn pensionering werkte Maarten als secretaris bij de Intergovernmental Maritime Consultative Organisation in Boston. Een baan waar hij nog vaak aan terugdenkt, zeker nu zijn herinneringen in de war zijn.

Het boek kent een trage start. Persoonlijk moest ik erg wennen aan de fragmentarische denkwijze van Maarten. Als je er echter eenmaal in zit, dan leest het boek snel en makkelijk. Toch raakte ik - verder naar het einde van het verhaal - ook af en toe in de war van Maartens warrige gedachten.

Hersenschimmen roept zeker emoties op bij mij als lezer. Ik kreeg intens medelijden met Maarten, maar ook met zijn vrouw Vera. Wat verschrikkelijk moet het zijn om iemand waarvan je houdt zo te zien aftakelen! Dementie is echt een verschrikkelijke ziekte en dat wens je niemand toe. Ik moet eerlijkheidshalve wel zeggen dat de herinneringen van Maarten niet altijd even interessant zijn, met name de werkgerelateerde herinneringen vertraagden het verhaal.