Een soort dagboek

In veertig hoofdstukken is Het veilige huis het verhaal van dokter Samantha Laschen. Zij is een deskundige op het gebied van posttraumatische stressstoornissen die het verzoek krijgt Fiona MacKenzie in haar huis op te nemen. Dit tienermeisje overleefde een brute aanslag die het leven van haar beide ouders kostte. Hoewel Fiona getraumatiseerd is, is het Samantha's primaire taak om het meisje een veilig onderkomen te bieden. Haar leven zou nog steeds in gevaar zijn. Tussen dokter en patiënte en tussen patiënte en het dochtertje van de dokter, Elsie, ontstaat een band. Tegelijkertijd brengt dat Samantha's loyaliteit met haar vriend Danny in gevaar. Met hem heeft zij een knipperlicht relatie. Ook loert er gevaar als mensen naar Fiona op zoek zijn.

Deze thriller laat zich soms als een dagboek lezen waarin de lezer deelgenoot wordt van de gedachtewereld van de ik-persoon (Samantha) en de vragen waarmee zij zit. Heel erg spannend is het boek niet, op enkele korte momenten na. Er wordt precies voldoende spanning gedoseerd om het boeiend te houden. De stijl is eenvoudig, zonder overdreven literaire franje.

Hoewel Het veilige huis elementen van een detective en een vernuftig plot bevat, laat het zich vooral als een psychologische thriller lezen. Het is vooral een uitdiepen van de motieven van de ik-persoon bij het maken van haar keuzes die de afloop bepalen. De voorkant van de roman met de daarop afgebeelde engel die een kind koestert, is daar een fraaie illustratie van. Mooi boek.