Geniet vooral van sfeer en spanning

Wat me meteen al opviel bij dit boek, is de sfeervolle, geheimzinnige cover. Sfeervol is ook dit boek van de Engelse schrijfster Kate Mosse. In Het verloren labyrint heeft zij twee verhaallijnen neergezet. De ene speelt zich begin dertiende eeuw af, wanneer de Zuid-Franse stad Carcassonne bedreigt wordt door een invasieleger. Een van de leiders van dat leger is uit op drie boeken met geheimen die betrekking hebben op de heilige Graal. In de stad zelf krijgt Alaïs, de dochter van de rentmeester van burggraaf Trencavel, deze boeken één voor één in handen. Prachtig en vol aandacht voor details, weet Mosse het leven in de stad en de naderende dreiging te beschrijven.

De andere verhaallijn speelt zich in 2005 af en gaat over Alice die deelneemt aan een archeologische opgraving. Zij vindt een oude grot met de afbeelding van een labyrint. Vanaf dat moment wordt haar leven op de kop gezet. Ze wordt achtervolgd en bedreigd, al weet ze niet waarom. Gaandeweg ontdekt ze de verbanden tussen haar leven en dat van Alaïs.

Dankzij de rijke historische details en de prachtige sfeerbeschrijvingen, is dit een prettig leesbaar boek. Echte spanning die van de bladzijden spat, mis ik wel door de wijdlopige stijl van Mosse. De geloofwaardigheid van het verhaal is een ander punt waar ik niet tevreden mee ben. De inzet is de heilige Graal, waarmee een mensenleven met honderden jaren verlengd kan worden. Ik heb er op zich geen bezwaar tegen als zo'n wondermiddel een rol speelt in een fantasy-verhaal. Want in een gefantaseerde realiteit kun je dingen mogelijk maken die in de echte wereld volstrekt belachelijk zijn. Maar dit is een bloedserieuze, historische thriller en daarom beschouw ik de inzet van het verhaal als een wezensvreemd element.

Ook vind ik het ongeloofwaardig hoe Alaïs telkens beroofd wordt. Ze weet wie het doet, maar onderneemt niets om de diefstallen ongedaan te maken. Ze is kind aan huis bij de burggraaf, dus dat zou toch geen probleem moeten zijn. Roof na roof vindt plaats. Maar ze wordt er zelfs niet oppassender door. Hierdoor raakt ze twee van de drie boeken kwijt en komt diep in de problemen. Tja, zo kan iedere schrijver een verhaal spannend maken. Dat is jammer. Want de sfeer en de setting van het boek zijn schitterend. Vooral daar blijf ik nog even van genieten.