Lucht van nachtmerries

Een direct vervolg dat geen moment verveelt. Maar dan ook geen moment. Meteen vanaf de start is de trein onderweg en deze tsjoeketsjoek stopt nergens. Volle kracht vooruit met personages die allemaal tot de verbeelding spreken. Er zijn boeken waar ik wel eens wat namen vergeet en zo, maar niet in de wereld van Preston & Child. Een Pendergast thriller, zegt de cover, Team Pendergast is misschien beter geformuleerd. En weer erg levendig geschreven. Ook lomp, in zekere zin.

Er zijn wel wat zaken die me in andere verhalen serieus zouden kunnen storen, de klungels die de dienst uitmaken bij de politie bijvoorbeeld, maar op de een of andere manier is het hier iets dat het er juist leuker op maakt. En het is van tijd tot tijd nog lekker smerig ook. Vooral qua geur. De gorte tunnels, het vieze volk dat daar heerst en -vooral- de figuren die mensen veranderen in fastfood. Geitenparfum. Dat wordt met een grote boog om de kinderboerderij heen de komende weken.