Lezersrecensie
Historisch Rome
Fascinerende roman geschreven in fictieve brieven, dagboeken, officiële verslagen en andere historische documenten. Vanuit veel verschillende personages: familieleden, vrienden, politici, schrijvers en dichters (oa. Livius, Horatius, Vergilius), kunstenaars en filosofen, deze vertellen dus allen hun eigen verhaal. Het is even wennen maar het past allemaal perfect in elkaar, briljant gedaan van Williams.
Er ontwikkelt zich het beeld van een man die het belang van de stad Rome voor alles liet gaan, zelfs voor vriendschap liefde en gezin. Steeds eenzamer werd. Salvidienus Rufus: ‘Eens wisten we alles van elkaar; nu is hij beheerst geworden, teruggetrokken, bijna gereserveerd. Ik, tot wie hij eens open en vriendschappelijk sprak, voor wie hij geen geheimen had, met wie hij zijn stoutste dromen deelde – ik ken hem niet langer….Er is een kille droefheid over hem gekomen die ons uit elkaar drijft’.
Bondgenootschappen, complotten, gekonkel, veldslagen, moord en doodslag, verbanning, leugens en bedrog zijn verder de ingrediënten voor een meeslepend verhaal. Maar er is bijvoorbeeld ook een passage waarin Horatius vertelt over hoe hij gedichten schrijft of taferelen van literaire avonden, theater of gladiatorenspelen. En de aangrijpende fragmenten uit Julia’s dagboeken, dat was soms smullen maar ook vol tragiek.
Ik heb wel regelmatig het eea na moeten zoeken over hoe het ook alweer zat bijvoorbeeld met al die consuls en senatoren, of de diverse veldtochten naar Macedonië, Egypte en wie de Parthen ook alweer waren?
In Boek III komt dan eindelijk Octavius Caesar, de stervende Augustus (76 jaar), zelf aan het woord. Een ontroerend en indrukwekkend deel. In een lange brief aan zijn biograaf en vriend Nicolaus van Damascus blikt hij terug. Hij vergelijkt zichzelf met een dichter, zijn regeringsperiode met een dichtwerk. En dan: ‘als het een gedicht is dat ik heb gemaakt, dan is het er een dat zijn tijd niet al te lang zal overleven’….
Daarbij komt de tragiek van het kwijtraken van vrienden en dochter steeds weer bovendrijven.
‘Je houdt jezelf niet voor de gek over de gevolgen van je daden; je houdt jezelf voor de gek over het gemak waarmee je met de gevolgen daarvan kunt leven. Ik wist wat de gevolgen waren van mijn besluit om me in mijzelf terug te trekken, maar ik had de zwaarte van het verlies niet kunnen voorzien. Want hoe meer ik van vriendschap afzag, hoe meer mijn behoefte eraan toenam.‘
Er ontwikkelt zich het beeld van een man die het belang van de stad Rome voor alles liet gaan, zelfs voor vriendschap liefde en gezin. Steeds eenzamer werd. Salvidienus Rufus: ‘Eens wisten we alles van elkaar; nu is hij beheerst geworden, teruggetrokken, bijna gereserveerd. Ik, tot wie hij eens open en vriendschappelijk sprak, voor wie hij geen geheimen had, met wie hij zijn stoutste dromen deelde – ik ken hem niet langer….Er is een kille droefheid over hem gekomen die ons uit elkaar drijft’.
Bondgenootschappen, complotten, gekonkel, veldslagen, moord en doodslag, verbanning, leugens en bedrog zijn verder de ingrediënten voor een meeslepend verhaal. Maar er is bijvoorbeeld ook een passage waarin Horatius vertelt over hoe hij gedichten schrijft of taferelen van literaire avonden, theater of gladiatorenspelen. En de aangrijpende fragmenten uit Julia’s dagboeken, dat was soms smullen maar ook vol tragiek.
Ik heb wel regelmatig het eea na moeten zoeken over hoe het ook alweer zat bijvoorbeeld met al die consuls en senatoren, of de diverse veldtochten naar Macedonië, Egypte en wie de Parthen ook alweer waren?
In Boek III komt dan eindelijk Octavius Caesar, de stervende Augustus (76 jaar), zelf aan het woord. Een ontroerend en indrukwekkend deel. In een lange brief aan zijn biograaf en vriend Nicolaus van Damascus blikt hij terug. Hij vergelijkt zichzelf met een dichter, zijn regeringsperiode met een dichtwerk. En dan: ‘als het een gedicht is dat ik heb gemaakt, dan is het er een dat zijn tijd niet al te lang zal overleven’….
Daarbij komt de tragiek van het kwijtraken van vrienden en dochter steeds weer bovendrijven.
‘Je houdt jezelf niet voor de gek over de gevolgen van je daden; je houdt jezelf voor de gek over het gemak waarmee je met de gevolgen daarvan kunt leven. Ik wist wat de gevolgen waren van mijn besluit om me in mijzelf terug te trekken, maar ik had de zwaarte van het verlies niet kunnen voorzien. Want hoe meer ik van vriendschap afzag, hoe meer mijn behoefte eraan toenam.‘
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Maria van Ewijk
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
